Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Qupperneq 17

■SAGA SAÍTNHA'R HEÍJtT.
6S
Iiaí^i skaraö fram úr öllum í skólaiTOin að líkamlegu
atgervi. Hann var framúrskarandi skytta og að eðlis-
fari geíinn fyrir vopiiaburð. Hann hafði eift Íiernað-
'ar-löngun forfeðra sinna og, eins og hann eitt sinii
lcomst a'S orði, var til búilm í alt neina að láta troða
séf tnn teer. Hann hafði komist .yfir dáiitla peninga-
XHpphæð, eins og áður er sagt, og 'iiélt nú af stað til
Norðurfylkjanna. Og til i>ess að spara peninga sína,
álcvað hann, að ganga það, sem unt Væri aí leiðinni.
Hann föf ksegt yfir landið, náði stundum i smáíhand-
arvik og komst )>annig til Jaekson-borgar. Har hvíldi
ha’nn sig nokkra daga, svaf undir beru iofti og keypti
•súr að eihs þau matvæli, er hánn gat me<5 mes'tu spar-
semi lcomist af með- Prá Jaokson gekk hanm til
Hempiiis og í §>eim bæ Var hann Svo heppinn, að fá
Vintiu á báti, er gekk eítir'ánni til Cairo. í Cairo yf-
Irgaf’ liaitn bátínn og hót' göngu sína á 'ný til Citicinn-
áti; þar reyndi hann að fá vinnu, en tókst ekki sakir
:J>ess, að hann var meðmælalaus. JÞá ákvað hann að
brjótast áfratn til New York. 'ög að segs mánuðum
liðnum frá ]>ví, a® hann iagði upp frá NeW Orieans
komst harm til stórborgarinnar New York.
Hann kom til borgarinnar sfðla dags og félck húsa-
skjöl í einutn bintia morgtJ gististaða J>ar. Nœsta
niOTyun lagði hann áf stað út 'um borgina og komst í
æyintýri ’ftað, er að nokktu eí getið í ux>phafi sögu
þessarar.
Þegai- svaðamenniö lagði hendur á hann og
hreytti úr sér hinni fyí nefndri spitrning: ‘ 'hvaö sagöi
afglapinn við þig?1" ton aiHgubétja vor all-mikla æs-
s