Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Qupperneq 23

-SAGA 'SANKRAE 'H'ETJtl..
7tL_
■Stvo svolalegu menn, er hann hafði átt í hresum yi.ö —
■einluim annan J’eirra — j>egar 'Rúi sk-arst í leikinn;
anenn ,]>essir viitust læðast eftir hinuan fátæklega ganila
anannL
Charles srar einkar vel gi>eindur, <ogl,eftirtelitasanv
nr í góðu iagi -og íronum kom Jpegar í liug, að i’essir
tveir námigar lrefð» eitthvað miSjjijr igc# í hyggju gegn
gamLa imannmum.. Hann hafði fi'kkert sérlegit íyrh
:3tafni, svo lianu ásetti sér að fylgjast me.ð og;sjá, 'jh«ar.
lendir yrði á Jpess’um eltingaleik.
Garnli nuiðurinn liélt teiðar-sinnaE, en jþegarhan®
'kom úit fyri-r hinn byg$a hlujta boargarinnar, fór haniji
•inn í .strcetisvagn; sðgiilietáa mr aá menniua M%gera
hið sama jafn-harðan.
1 ‘Ég slral sjá l»íer endir hér .á verðuC sagðí
Charles í Jiálfum hljóúum. Þegar næsti yagn kom,
■sté hann fygaff njm lror<5 á honujín og hél,t -til Harleni;;
Jjggar hann i'ór júr -yaguiíuum, sá hann'.gamla manninH
kcvtna út úr sínum ®;agni og sömuleiðis 'menaiina I iáð;g .
H-ann var nú sannfær.ður um, að .]>£»’ hyggju -yfir ein-
hverjn glæpsamlegu fyrirtæki. JfeSaia jhann veittí
J>eim eftirför, -var- lrann a<5 velta fyrir sér ýmsu, .er gæ.tii
verið tilgangur. ,]>eirra. Verið gat, ,að ’]>eir wæru J’jónár
lej’nii.ögregluunar, en svo var hitt eins líklegt, ,að ]>eir
væru ]>jófar; iiann spurði sjálfan ,sig;
‘■‘Hverju g-eturyerið mögulegt að stela fyá ýessuna
jfátæklega isamii? Hann vir-Sist vera hetlari'M*
A tne^an hafði gamli maðurinn gengi'S niður a$
ánni, og loks farið inn í óálitlegau húsræjil, Mennjrp-