Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Qupperneq 24

72
rrETMrLtsvrxcmtyy.
ír tveír voru f grend og Chartes lét pá ekti sjá síg, en
sá sarat alt, sem geröist.
Mexmlrnir virtust vera ánægSir, er feir lðfi5n $é@r
livar gamli ma*urinn bjó'. Þeir stabnæmdust litla
stund, litubust um og héldu svo af staö, Clmrles ásetti
sér ab fyígjat feira eftir, en geröi talsvertja breyting á
útliti sínnr svo b-anri þektist síður. í»aö var aö vísu
engin vernleg stakkaskifti er hann tók, en þó svo raák-
sl breyting, a'ð Imnn ger'Si ráö fyrir, ah svolinn, er ráö-
ist ItafÓi á hannr mttndi vart fykkja sig aftur.
Mennirnir tveir fóra inn í ölsöloMs og Charlcs
fór gegnum bakhli'S aÖ hósinm og lagöist í kjatllarít-dyr,
er vora tónt undlir glugganum, þnr serra hann hai'Si
sé'S menmna setjast. Þeir spjöllu&u ytir drykkjunni,
en vissu ekki, að drenguriim, er lá beint nnðir fóturu
þeirra, heyrSi hvcrt. or'S, er þeir sögt>m; og fa'S, sem
hann heyrSi r haföi all-mikil áhrif á haim. Annaar
raaðurinn mælti :
“í öllu falli legg-jnm viö lítiö í sölurnar. Ef gamii
nirfillinn hefir ekki peningana í húsiim, veröa ómaks-
launin okkar lítil. En ef þeir eru farr fáum viö ó-
makiS vel borgaS, l>ví upphœöin er í beimliöröum pen-
ingum‘ ‘.
Meuiiirair mjög lágtr en diemgmninm var
svo vel settur, aö hajm gat heyrt þótt hvísla® væri.
Þegar hann J>óttist ItaJa. heyri nœgilegt, réöi hann, af r
aö fara burt rár fylgsni sínu, áöur fyir yr'5-u hans varir
ogr ef til vildi, sköðuim hann að nokkru. Charles var
engin bleyba; en liann var of hygginn til J>esss a'b
stofna sér í kættu aö nauðsyn jalausu.