Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Blaðsíða 25

SAGA SANNKAK IIET.HÍ.
73
Mennirnir dvöldu um hríiS í ölsöluhúsinu, en lots
lögöu þeir upp og fóru inn í strætisvagn. Drengurinn
hugsa'Si sig um stundarkorn, og tók svo þaö ráör aö
rannsaka umhverfiö við hús ]>að, er liann hafSi séö
gamla manninn fara inn í. Hann gekk alveg að hús-
inu og var að svipast urn með gaumgsefni, er gamli
maðurinn kom skyndilega að lionum og spurði:
“Hvað ert ]>ú að slæpast hér?“
“Ég er að athuga lieimili yðar“.
“Svo )>ú ert a'S ]>ví?“
“Já“.
“Hvað kemur þér heimili mitt við?“
“Ég var að hugsa um hve auðvelt það væri fyrir
ræningja, að-komast inn í húsiö, myrða yður og stela
öllum peningunum yðar .
Andlit gamla mannsins var'S náfölt og titringur
\’ar í röddinni, er hann mœlti:
“Hafðu-þig héðan sem skjótast; aS ö®rum kosti
leita ég aiSstoðar lögreglunnax og krefst, að ]>ú sért,
tekinn fastur‘ ‘.
“Að ég sé tekinn fastur?“
Ut/U
Ja .
“Og fyrir hvaÚ?“
“Sem grunsamur slæpingur, og ég skal segja lög-
r.eglunni, hvers kenar piltur þú ert‘ ‘.
“Þér haldið ]>á, að ég hafi í hyggju a'ö rœna
yður?“
“Já, eða af.hvaða ástæðu talar'éu annars svona?“
“Eftir útliti yðar að dæma, virðist þérverahygg-
inn, gamall heldri maður. Hvernig getur yður þvS