Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Qupperneq 35

BLAt líÖDASTEmiINN.
83
og hiinu huepti að sór yfiihöfuinni, þegar við komum iít
í knldaan. ‘Hygðu að því, Watson, að enáa þfitt við höf
um í öðtum endanuni á þessari keðju jatnalgengau lilut
og gæ<, þá er i hiuum endanum maðuu', sem að miusta
kosti (œr 7 ám hegaingavinnu, ef' við ekki getum sannað
siikleysi haus. Skeð getui' að rannsókuir okkar sanuí
sök hans, eu við hötuiu þó fundið spor, sem lögreglau
veit ekkert um, og það á mjög kynlegan hátt. Ariö skul*
uin nú elta það og riuna á því glæpaendann. Höldum til
suðurs n.eð liraða*.
Við geng'um gegn um Holhorn, niður eftir Eudel
'Stiw.t. og svo eftir tnörgum nrjoum og bugðóttum strætum.
uns við k.omum að Count Gardeu torgiuu. Á 'einu af
stœrstu sölubúðumnn var með stórUm stöfuin málað nafm'ð
Breckimidge,og var eigaudi hennarað hjálpa húðardren'gu*
um síniim að láta hlerana fyrir gluggana.
‘Gctt kvö'd, — það ev býsna kult núna‘., sagði
Holm.
Gœsakaupmaðurinn lmeigði sig, og lei.t ranusakandi
augum á Holm.
‘ífú, þú ert líklega búin, að selja allar gæsirnar þín-
*ví‘ sagði Holm.
‘Já, enviljirðu fá uokkur hundruð á morgun, þá skal
óg nreð ánægju afhenda þér þau‘.
‘14 þarf ég þoirra ekki‘.
‘J'æja, en þú getui' er.n fengið fáeinar gæsir í búðinn!
hinuuiegin við götu'júsið-'.
6*