Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Blaðsíða 39

BLÁX BODASTEIXXvXNN.
.87
eða geyniii það til morguns. Eftir því, sem jxessi þver-
haus sngði, þá eril íieiri ea við, sem vilja komast
eftir —‘
Hann hætti í miðri setuingu af því að til okkar
baist hávaði fiá búðinui, sexn við komum úr. Við sner-
um okknr straga við og sáum lítinn mann, raeð þorp-
uralegt andlit, stauda frammi fyrir gæsasalanum, er stóð
í dymin búðar siunar með lcreptan linefa.
‘Nú vil ég ekki heyra meira urn þig og gæsina þxna‘,
kallaði hauu. ‘Ef þú kemui' oftar að ónáða rnig með
þessu efni, þá siga óg hundinum á þig. Ef þú vilt drusla
Mrs. Oakshott hingað, þá skal ég svara heuni, eu hvað
keinur það þér við? Hefi ég keypi gæsirnar af þér V
‘líei, eu eina þeirra átti ég samt‘, sagði maðurinu
tneð skrækhljóði.
‘Nií — þá getnrðu fundið Mrs. Oakshott viðvíkj-
audi lieuni —‘
‘Já, en hún sagði mér að fiuna þig--x
‘Farðn hvert þú vilt, en snautaði nú til —‘ og um
lcið þant hann tiL uiannsins með reiddau huefann, sem
strags íiúði.
‘Þetta gctnr, ef tii víll, tekið af okkui' úmakið, að
fara tii Brixtou lioad', hvíslaði Holm að inér. ‘Romdu,
við skulum vita hvað við getura grætt á þessum inanni‘.
Svo gekk viimr niiun af stað hrSðum fetunx, náðí
hrátt manninum og klappaðí á ögsl honuni. Hann sneri
sér skjótlega við, og ég sá, að liaiin fölnnði ú. augna-
blikí. ,