Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Qupperneq 44

HEIMILISVIKUKINTs.
92
Segðu alt eins og það er, rneð því eiuu móti geturðu bú-
ist við, að losna við heguiugu'.
‘Ég skal segja þér alt, eins og það útti sér stað, herra'
sagði kaun. ,Þegavbúið var »ð taka Ilom fastan, áleit
óg að hest væri fyrir mig, að fela steiniuu sem fyrst, því
óg hugði að lögregían kynni að koina og rannsaka her-
bergi niitt þegor minst vou ura varði. En það var
livergi sú stuður til í hóbeliuu, sem ég gat verið óhultur
ura haun. Eg fór því ug heimsótti systur mína, undir
því yfnskyni, að ég færi í þarfir hótelsins. Húu ergift
inanui, sem Oakshott heitir, og á heinia á Brixtou
Eoacl, þau lifa af því, að ala upp gæsir, sem þau selja
gæsakaupmöimuin. Á leiðinni þangað skalf ég eins og
lauffyrir vindi hvert skifti, sem óg mætti manui, því
ég hélt alt af að það væri lögreglumaður eða njósnari.
Systir mín spurði mig af hverju ég væri svo fölur, enég
sagði henui, uð mér félli svo þuugt gimsteinsþjófnaðuriun,
eem frainiun hefði verið á hótelinu. Svo fékk ég mér í
pípu og fór út í garðinu, til þess að hugsa um, hvernig
ég ætti nú að haga mér.
‘Ég átti einu sinni vin, — Maudsley hét hann, — sem
nú var ný'húinn að afpiána glæp sinn í hegningarhúsinu-
í>að voru að eins 2 dagar síðau við höfðum fundist, og
þá ræddum við um aðferðirnar við, að fela þýfi. Ég
■ vissi að hann nnindi ekki koma upp utn mig, því ég
þekti ýtnsan þjófnað hans, sem enn var ekki augljós orð-
inn, og ásetti mér því að fara og finna liann. Haun
myndi kunna ráð til nð breyta steininum í peniuga, hugs
aði ég. En hvernig átti ég að komast til hans, án þ