Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Blaðsíða 46

94
H33IM ILISVlNtJRI NX..
‘Þessi hvítix meðsvöitu röndiua ura stélið-'.
‘Gott. Snúðu hana þá úr bálsliðnum og taktu hana
lneð þér‘.
‘Nú—herra, Molni,úg; gerði eifis og hún sagði niér, fór
nieð gæsina beina leið til viuar 111 (ns og'sagði lionum alla
sögiinn. Tlanu tetlaði að rifna af lilátri, svo tókuiu við
liníf og opnuömn sarpimi, en þar vav enginn steinn. Þú
getur ímyndað þér, hvernig mér varð við. Eg vissi strags
að hér áttu sér einhver misgríp stað. Þaut sem elditig
!ti 1 systur tninnar og út í guiðinn, en þar var engin gres‘.
‘Hvað er orðið af gresumim, 'Mnggal‘ kaliaði ég.
‘Þœr eru koninar til gæsasalans4.
‘Hvaða gæsasala ?
‘Breckinndgo í Couut Garden'.
‘Voru tvœr gæsir nieð svnrta lönd um stéliðÞ'
‘Já, Jim, það var önirur gæs til alveg eins og þín,
þær voru svo líkav, að ég þekti þær ekki að‘.
,Nú —ég sá strags hvernig á. gimsteinshvarfiuu stóð,
og hljóp seni fætnr toguðu til Breekinridge. Hanu hafði
aflient gresirnar á söniu stundn og hnnn fékk þrer, því
iianii var búiuu að selja þær eða lofa þpim, og ekki
vildi hann segja inér liver þrer fékk. Þú heyrðir sjálfur’
sfðasta svar hatis. Systir míu lieidur að ég sé orðinn
hrjálaður., og stundum lreld ég það sjálfur. Og uú - nú
er ég Inenninierktur þjófur, og þ.ið án þess, að liafa snert
þana awð, seni eyðilagt hetir Uafn mitt og mannorð. 0,
guð hjálpi niérl guð hjálpi mér. Hann huldi andlitið
sneð hönduuuin eg hrast í grát.