Good-Templar - 01.01.1897, Side 16

12
»Blessaður, veslings drengurinn rainn!«
»Faðir rainn!«
Þeir fjellust í faðma og stóðu þannig stundarkorn,
eins og sálir þeirra vildu renna saman i eitt. Enginn
maður var sá í allri kirkjunni, sem ekki viknaði við
þetta tækifæri.
»Leyfið mér, að þakka guði fyrir þá miklu náð, sem
hann hefir auðsýnt mér, stórsyndugum manni, með því
að veita mér þessa gleði«, sagði gamli maðurinn, féll á
kné og baðst fyrir heitar og innilegar, en eg hefi nokk-
urn tima heyrt nokkurn mann gjöra. Nú var töfraaflið
horfið; allir skrifuðu giaðir undir skuldbiudingunajog fóru
svo hver heim til sín, en þó hægt og seint, eins og|þeir
ættu bágt með að yfirgefa kirkjuna í þetta sinn.
Gamli maðurinn er nú dáinn, en fræði þau, sem
hann kenndi sonarsyni sínum á kné sér, þegar kvöTdsóI
hans var að síga til viðar, munu aldrei gleymast.
Bindindisfréttir.
»Glaðir fregna vœntum vér
vort það eflist, f)ræðralag«.
I síðastliðnum marzmánuði liafði stórstúkunni borizt
beiðni frá 14 mönnum úr Vogum og Brunnastaðahverfi
um útbreíðslu-fund, og ef vel tækist, um stofnun nýrrar
stúku; var því afráðið, að senda br. Árna Gíslason letur
grafara suður og honum falið að halda fyrirlestra utan
stúkna og innan alla leið suður í Garð.
Hann fór héðan 9. marz og hélt opinbera fyrirlestra
í Garðinum, Leirunni, Keflavik, Njarðvfkum og Vogum.
A 4 hinum fyrsttöldu stöðum var stúka fyrir en ekki; í
Vogum, en að afloknum fyrirlestrí hans þar, voru 21 er
óskuðu stúkustofnunar.
Br. Árni stofnaði þar því stúku með aðstoð br. Árna
Pálssonar og Ágústs Jónssonar úr Njarðvíkum, er þar
voru staddir.
Stúkan var nefnd »Diana« og varð Nr. 30. Em-
bættismenn voru kosnir þessir: