Muninn - 01.11.1978, Blaðsíða 9

Hann lá í stólnum með hökuna ofan í bringu og grét.
Hendur hans héngu niður með stólnum, grannar og fínlegar.
"Drengurinn er með listamannshendur", hafði faðir hans
alltaf sagt, hreykinn á svip. En það er svo langt síðan
og margt annað hafði verið sagt eftir það. Hann grét.
Með stuttu millibili hristist og skalf líkami hans af
áköfum ekka. Hann grét lengi.
Það var ennþá nótt. Það snjóaði ekki lengur og farið
var að kólna. Út úr litla steinhúsinu gekk maöur rólegum
en ákveðnum skrefum. Hann var úlpulaus og þegar hann var
kominn út á götuna sást að hann var skólaus líka. Hann
gekk ýfir götuna, fram gömlu trébryggjuna og stanæmdist
ekki fyrr en á brúninni. Hann starði út yfir hafið,
starði á allt og ekkert.
Hann stóð ennþá í sömu sporum klukkutíma síóar þegar tveir
lögregluþjónar komu aó honum. Það var fariö að birta.
Þegar þeir áttu eftir nokkra metra að honum, heyrði hann
í þeim og sneri sér við. Þeir stoppuðu. Hann brosti þegar
hann sá hverjir þetta voru. Svo stökk hann............
Gadus morhua, m.
m
Afengid & riduveikin
Nýlega rakst ég á í einu norðanblaðanna (nánar til-
tekið í málgagni Framsóknarmanna, Degi) eina létta grein um
þessi brennandi mál, sem að sögn blaösins eru á hvers 'manns
vörum (þ.e. flaskan og riðuveikin). VÍst hefur riðuveikin
angrað íslenska bóndann lengi og eflaust hefur hún dregið
þann dilk á eftir sér að áfengis var neytt meir en til stóð
í upphafi íslands byggðar, því þegar hinn sjálfstæði ísl-
enski bóndi sá fé sitt vera að hrynja niöur úr riðuveik-
inni hefur hann eflaust reikaö inn göngin í örvæntingu og
gengið þá beint að brennivínsámunni, sem ævinlega stóð á sín-
um gamla stað, rétt neðan við mysutrogið. Fékk hann sér þá
tvo til þrjá væna sopa, og annað eins saug hann úr hormott-
unni sem var kannski orðin heldur mikil vexti. Þessum sop-
um fylgdi tilheyrandi stuna og ekki var langt um liðið þeg-
ar bóndinn taldi sig geta gengið til fjárhúss og horft fram-
an í sauðpeninginn sinn án þess að hafa það á tilfinningunni
að sauðimir horfðu á sig eins og hann væri eitthvað öðru-
vísi en þeir sjálfir. Slík voru nú tengslin milli riðuveik-
innar og áfengisins í þá daga.
9