Muninn - 01.11.1978, Blaðsíða 17

Að vísu hafði hann einnig kynnst þeirri margfráskildu
í Sjálfstæðishúsinu, það var ekki það. Það var bara það að
hún hafði verið ofurlítið öðruvísi. Hún hafði verið nokkurn-
veginn ódrukkin og ekki viljað fara með honum heim undir ein-
hverju fláræðislegu yfirskini. Hann varð að láta sér nægja
að mæla sér mót við hana á KEA barnum kvöldið eftir. Upp úr
því tókst með þeim kunningsskapur er þróaðist upp í ofurlitla
vináttu, vináttan varð að ást og ástin að trúlofun og tilhuga-
lífi, sem var nú reyndar ekki mjög fjörugt því bæði voru kom-
in af léttasta skeiði.
Og nú ætlaði hann sem sagt að giftast henni. Að vísu
sá hann ekki hvernig það mætti verða eins og nú var komið
málum. Það var ekkert gaman að ætla að gifta sig eftir viku
og liggja nú mjaðmargrindarbrotinn uppi á spítala og eiga
pantaða sjúkraflugvél suður eftir þrjá tíma til að láta huga
að innvortis meiðslum.
Nei, enginn skyldi fótfúinn bjóða konuefni sínu góða nótt
á efsta stigaþrepinu í þriggja hæða húsi.
Error '78.
Lostganga.
Óðlátnir meingammar í fásinnu
framkomnir húsnautar
samgjalla flásöngva
kjágjarnir einherjar fundvísir soragull.
Leiðfúsir fráteknir innsæir mannlesti
óséðir munnforugt.
Fádreyrins lifir sætulaust sögukaup.
Steinhellugengin er hvíldarlaus rauðanótt.
Sveppur haugsins '78.
17