Heimilisblaðið - 01.09.1920, Blaðsíða 1

IX.
Reykjavík, í september 1920.
9. tbl.
káldiS Matth. Hochumsson.
Landsins vors Ijósa
Ijóðguð þú ert.
Hróðri þeim hrósa
hjarta má hvert!
Skáldgáfan góða
gullfögur skin.
Listin að Ijóða
löngum er þín!
Andrlkust óðsál
á ísaslóð.
Lengi þitt Ijóðmál
lifir hjá þjóð!
Yndi' tr þitt ómkvak,
af öðrum það ber.
Hlttt áttu hugtak
t hjarta mér!
Boginn þótt bresti
og bragdisin góð.
Pakka má Presti
þúsund mörg Ijóð!
Jens Sœmundsson.
IVíii myiidlr
úr lífi Meistarans.
iOítír Olíert Ríeard.
V. tnynd:
Mirjam.*)
Þið hafið vist ekki heyrt um hana Mir-
jam litlu?
Hún var nú fimtán ára, er þessi saga
hófst. Og það voru einnig liðin nærfelt
fimtán ár, frá því er Meistarinn mikli dvaldi
hér á jörðunni. Og fimtán sinnum höfðu
akasíutrén staðið blómum skrýdd síðan er
þeir undursamlegu heilladagar liðu.
Þeir, sem þá höfðu lifað, svo sem for-
eldrar Mirjam, þeir hugsuðu til þeirra sælu-
daga eins og verið hefðu fagrir draumar og
fanst nú svo óra-langt um liðið.
Foreldrar Mirjam voru kristin og bjuggu í
þorpi nokkru í Pereu, héraðinu fyrir aust-
an Jórdan, þar sem Gyðingar voru vanir
að fara um, er þeir fóru trá Galileu til
Júdeu, til þess að þurfa ekki að leggja leiðir
sfnar um land Samverja.
Vesalings Mirjam!
Menn söknuðu liðna tímans og sögðu, að
nú gerðust engin furðuverk framar. Og þó
hafði nú, einmitt á siðasta ári, orðið slikt
furðuverk, er vakti undrun og vonbrigði
þeirra, er til þektu.
Ofur-lítil stúlka var orðin að iturvaxinni
mey. Og allir yngispiltar sungu henni lof
og dáðust að fegurð hennar. En foreldr-
arnir urðu hnuggin — þau söknuðu litlu
Nð.
) Mirjam (= Maria) þýðir sársaukí.