Heimilisblaðið - 01.12.1921, Blaðsíða 13

Heimilisblaðiö
29
þeim, sem lífa á fiskiveiðum, því að af-
nám bannlaganna hefur vitanlega mikil og
ill áhrif á allar stéttir í landinu og alla
atvinnuvegi landsmanna, hverju nafni sem
nefnast; en ég skil ofurvei, að „Mbl.“ eigi
bágt með að sjá og skilja að svo sé í
raun og veru.
Og svo segir höf.: „En komist hann
(Spánartollurinn) á, íyrir atfylgi ofstækis-
fullra manna og skammsýni og skilnings-
ieysi þeirra, sem úr því eiga að skera, þá
hlýtur afleiðingin að verða sú, að upp rísi
svo öflug hatursalda gegn bannlögunum,
að þau fengju ekki undir því risið".
Höf. er svo einfaldur að haida, að hann
geti ógnað mönnum með þessu. Allir vita,
að hatrið gegn bannlögunum hefur verið
svo megnt hjá þeim mönnum, sem að
„Mbl.“ standa, að lítil líkindi eru til að
meira verði, enda er það borsýnilegur flátt-
skapur er höf. beitir í þessari umsögn
sinni, er hann vill teija möunum trú um
að honum só ant um bannlögiií. Því trúir
enginn maður, sem þekkir andrúmsloftið í
heibúðum spönsku erindrekanna.
Auk þess er ég í engum efa um það, að
ef höf. væri hjartanlega sannfærður um að
andstæðan gegn afnámi bannlaganna eða
tilslökun á þeim í sambandi við Spánar-
samninginn leiddi til þess að bannið yrði
afnumið, þá hefði hann gripið tækifærið
fegins hendi.
Hann talar því næst, um það, sem hann
nefnir: „undanbrögð", af hálfu bannmanna,
sem sé það, að „Spánverjar mundu ekki
halda málinu til streytu þegar á reyndi",
og spyr: „En hvað hafa þeir á að byggja?"
Siðan hafa borist fregnir um það, að
Spánverjar muni slaka til og það er nú
áreiðanlega víst,. að þeir hafa slakað til á
kröfunum gegn Noiðmönnum, svo getgát-
ur bannvina í þessu efni voru ekki alveg
út í bláinn.
Þá kemur höf. að sjálfstæðis-atriðinu.
Hér er haldið fram sömu kenningunni og
áður, að sjálfsákvörðunarréttinum sé í
engu raskað,
Álit höf. í því atriði veiður, sem betur
fer, enginn úrslitadómur. Þeir eru rnargir,
sem hafa gagnstæða skoðun og eru í engu
ómerkári menn en hann. Og hvað svo
sem andbanningum hér heima kann að
virðast um það mál, þá eru vitanlega
margir menn — og sumir þelrra mjög
merkir — með ýmsum þjóðum, sem hafa
alveg gagnstæða skoðun við höfund Morg-
unblaðs-greinarinnar.
Vel má vera, að hægt sé að segja, að
hver aðilja haldi sjálfsákvörðunarrétti sín-
um í orði kveðnu (teoretiskt), og að við
getum því bæði játað og neitað ef okkur
sýnist svo, og það' geti Spánverjar líka —
en svo vill oft verða, að þegar til fram-
kvæmdanna kemur, komi nýjar hliðar í
]jós, sem 6kki gerðu vart við sig í hug-
um manna meðan reynslan hafði ekki lát-
ið uppi álit sitt. Þess eru dæmin, að eitt
ríki hefur í orði kveðnu haft ákvörðunar-
rétt sinn iil þess að gripa til, en gat ekki
beitt honum þegar á átti að herða, því að
hinn málsaðiljinn beitti hnefanum og kúg-
aði það til þess að gera það sem það ekki
vildi hafa gert. Og það er augljóst, af þess-
um skrifum andbanninga að dæma, að
þeir vilja fyrir hvern mun láta íslendinga
fara að vilja Spánverja í þessu máli og
láta þá beita hnefaróttinum mótmæla og
andstöðulaust.
Þá talar höf. um það, að nú sé ástand-
ið ekki betra en það var áður en bann-
lögin komu í gildi, því nú sé löglegur og
ólöglegur innflutningur áfengis eins mikill
og hann var þá.
Hér í blaðinu hefur áður verið skýrt frá
því af fróðum og hæfum manni í þeirri
grein, hver áhrif banniögin hafi haft í þá