Heimilisblaðið - 01.12.1921, Blaðsíða 14

30
Heimilisblaðið
átt, svo óþarfi er að tala uni það í þessu
sambandi. Einnig ber á margt að líta, af
dæma skal réttilega og sanngjarnt um það
mál og geri ég ráð fyrir að andbanningar
ættu erfltt með að hrósa sér af þeiin
sannleika er þá yrði leiádur í Ijós.
Þá kemur maður að því, sem hjá höf.
er merguvinn málsins — það er niður-
staðan, sem hann kemst að og leyfi ég
mér að setja hér niðurlagsklausu hanB
orðrétta:
„Leið út úr ógöngunum. Sannleikurinn
er sá, að knýjandi nauðsyn er orðin á því
að einhver leið finnist út úr þessum ó-
göngum. Þótt tollhækkun Spánverja hefði
aldrei komið til mála, þá heíði ekki verið
t gerlegt að halda bannlðgnnum við til lengd-
ar án breytinga. Og skynsamiegasta breyt-
ingin er einmitt sú, sem fellur saman við
það, sem fram á er fari^ af Spánverjum:
að leyfa innflutning léttra vína. Frjáls
verzlun moð þau undir eftiriiti landsstjórn-
arinnar viiðist líkleg til þess að bæta úr
miklu af því ólagi, sem hingað til hefur
fylgt bannlðgunum".
Höf. telur einustu leiðina út úr ógöng-
unum að leyfa innflutning fínna vína. Til
þess eru nú refirnir skornir.
Öllum, sem fylgst hafa nokkurnveginn
vel með framkvæmd bannlaganna, dylst
það alls ekki að betur hefði mátt gera í
nálega öllum atriðum og ber margt tíl
þess, að ekki hefur betur tekist en raun
er á orðin og skal ekki farið nánar út í
það að þessu sinni. Ég er ekki heldur í
neinum vafa um það, að höf. Morgunblaðs-
greinarinnar hefur einnig veitt þessu at-
hygli, þó hann nefni það ekki á nafn í
þessari grein sinni — af skiljanlegum á-
stæðum. Nú er það einnig öllum Ijóst, að
bannið í Noregi er alls ekki samskonar
og hér, heldur er það að eins bann gegn
innflutningi og sölu eimdra drykkja, sem
jnnihalda meira en 12% áfengis. Það er
því samskonar bann sem höf. leggur til
að verði í lög leitt hér á landi.- Mér dylst
það alls ekki, og ég er í engum vaía um,
að á sama máli muni margir Yera, að
þegar lögreglustjórn og yfirvöld þessa lands
háfa reynst jafnsljó í framkvæmd bann-
laganna eins og þau eru nú úr garði ger,
og raun ber svo sorglega vitni um, þá
muni þau ekki reynast hæfari til þess að
framkvæma hitt fyrirkomulagið — það,
sem höf. stingur upp á — nema síður sé.
Morgunblaðið hefur stöðugt verið að fræða
okkur um hve herfllega bannið í Noregi
sé brotið og að nálega sé ógerlegt að
framfylgja því, og ’leyfi ég mér að benda
greinarhöfundinum á þær upplýsingar, sem
þar er að fá um reynslu þá, er þegar er
fengin um fyrirkomulag það, er hann
stingur upp á — og geri ég ráð fyrir að
hann telji sór ekki í kot vísað.
Margt er í grein þessari, sem ég læt ó-
svarað að þessu sinni, enda eru það auka-
atriði, sem minna máli skifta.
En aftur á móti gefur þessi margum-
rædda „Morgunblaðs“-grein tilefni til ýmsra
athugana frá almennu sjónarmiði og vil ég
ekki skilja svo við þetta mál, að ég ekki
hnýti hér aftan við nokkrum orðum þar
að lútandi.
Höf. heldur því fram í grein sinni, að
bannmenn hafii ekki viijað líta á málið
nema frá annari hliðinni, þeirri, sem að
bannlögunum snýr. Þetta er gersamlega út
í loftið talað, því „Tpl.“ benti einmitt á
ýmsar leiðir, sem rétt og sjálfsagt væri að
athuga, svo við þyrftum ekki að láta.kúg-
ast í þessu máli. Nú vill svo vel til, að
stjórnin hefur sent yflrflskimatemennina
tvo til Spánar til þess að athuga ástandið
með tilliti til fisksölunnar og ekki ólíklegt