Heimilisblaðið - 01.08.1938, Blaðsíða 4

116
HEIMILISBLAÐIÐ
Þessar ofannefndu kcnungagrafir heyra
ekki Sumerum til. Og langt tímabil hlýtur
að vera milli þess, er þessi þjóð var uppi
og til þess, er Sumerar koma til sögunn-
ar á pessum slóðum. Þetta, má sjá af því,
Sumerar hafa jarðsett; sína konunga í sum-
um þessum eklri gröfum. Það hefðu þeir
ekki getað gert fyr en leifar þeirra kon-
unga, sem fyrir voru, voru að moldu orðn-
ar. Er þesiSi getið til, að þetta millibilsskeið
hafi verið um 200 ár. Annað bendir á að
Sumerar hafi eigi átt eldri grafirnar: Sá
siður hefir þeim verið með öllu ókunnur,
að menn væri drepnir við jarðarfarir kon-
unga og drotninga. Mannblót voru eklu
einu -sinni samfara guðsdýrkun, þeirra.
Tunga Sumeranna er alveg einstæð í
sdnni röö. Hún verður skilin, en erfitt er
að finna noikkurn skyldleika milli hennar
og annara tungumála, helzt kynnu það aö
vera tungur Indverja og síðan Norðurálfu-
búa. I Úr má finna greinilegar menjar af
turni einum miklum, sem minnir ósjálf-
rátt á Babel-turninn.
★
I lögum Sumeranna má finna skýrar fyr-
irmyndir lagaákvæða í frumsögu Israels-
manna.
Þar á meðal þessi ákvæði:
Ef kvæntur maður átti ekki barn við
konu sinni, þá mátti konan gefa manni
sínum ambátt sína og skyldi hún þá vera
hjákona hans. Ef ambátt átti barn meo
manninum, þá varð hún frjáls, en ekki jöfn
að virðingu og húsfreyjan. Húsfreyju varð
hún að lúta, og sýndi hún þrjózku eða bæri
húsmcður sína cfurliði, þá gat húsfreyja
svift hana frelsinu eða, rekið hana burtu.
Abraham tók því Hagar sér fyrir konu
samkvæmt gildandi lögum; á sama hátt
hafði Sara fullan rétt til að reka Hagar
burtu. Það voru og lög hjá Sumerum, að
sonur mátti krefjas-t arfs af föður sínum.
er hann hafði náð lögaldri og er það fylli-
lega samhljóða því, er -segir í dæmisögu
Jesú um týnda soninn.
Margt bendir á að aðrar þjóðir hafi haft
Sumera í mjög hárri virðingu, sakir trú-
arbragða þeirra. Því að þótt aðrar þjóðir
legðu þá undir sig síðar, þá voru það prest-
ar af kyni Sumera, sem mestu réðu hjá
sigurvegurunum.
Ef þessar niðurstöður vísindamanna nú-
tímans og frásaga Beron's eru bcrnar sam-
an við írumsögu biblíunnar, þá er merki-
legt samræmi þar á milli. Biblían segir frá
menningu hinna fyrstu manna: Þeir hafi
verið uppfundningasamir, fundið upp
hljóðúrri (strengleika) og smíðað vopn —
algerlega, svarandi til þess, sem fundist
hefir í elztu gröfunum. En biblían segir
líka frá, að miklu »ofríki« hafi verið beitt
og þess vegna flóðið mikla drekt þeim flest-
um. Vísindalegar sannanir fyrir því mikla
flóði eru hinar feiknalegu leirdyngjur, sem
nú liggja ofan á hinum, elztu menjum.
Beroni (eða. Berosus) segir, að ný þjóð
frá fjallahéraði skógauðugu hafi setzt að
á þessum slóðum. Vísindamenn nútímans
komast að sömu niðurstöðu og segja að þeir
hafi b.ygt hús sín úr viði.
Biblían segir, að önnur betri kynslóð hafi
tekið við eftir flóðið mikla. Og vísindin
sanna þetta. Hjá Sumerum tíðkuðust ma,nn-
blót alls ekki. Tunga þeirra er gáta, sem
vísindamönnum er einkar erfið til úrlausn-
ar. —
Grafreitir þeirrar þjóðar, sem bygðu
Kaldeu, áður en Sumerar koma til sögunn-
ar, og öll sú menning, sem þeir bera vott
um, eru elztu menningar-menjar í heimi,
sem enn hafa fundist. Sú menning er eldri
en menning Egipta og enn hefir engin eldri
menning fundist austur á Indlandi.
Læknir: »Ég er nú ekki va.nur að ráðleggja
mönnum að reykja, en til þess að útrýma, ];ess-
um sjúkdóm, sem þér hafið, er nauðsynlegf að
þér reykið á daginn við vinnuna«.
Sjúklingurinn: »Mér er það cmögulegt — það
getur ekki samrýmst vinnu minni«.
Læknirinn: »Það þykir mér einkennilegt. Hvaða
starf stundið þér?«
Sjúklingurinn: »Ég er kafari!«