Heimilisblaðið - 01.08.1938, Blaðsíða 15

HEIMILISBLAÐIÐ
127
Feigðarsigling meir en
aldargömul.
Skipreki Medúsu, hið fræga málverk
Thedors Gericauels, sem hann málaði 1819,
er ein alkunnustu mynda málverkasafns
Louvre-hallarinnar í París. Garicault mál-
aði myndina skömmu eftir ofboðslegan
skipreka, sem varð 400 manns að aldurtila.
Hann undirbjó sig með rækilegri námsiðk-
an, aflaði sér upplýsinga hjá þeim, er
bjargast höfðu, var sér úti um eftirlíki af
skipinu og fékk sér enda bækistöð í grend
við sjúkrahús til að geta rækt þar nám sitt
um lík og sjúklinga. Svo tók hann til við
hið stórmerkilega málverk sitt, því það
skarst mjög áberanidi í odda við klass sku
listskóla-íþróttina, sem réð þá ollum lögum
og lofum, fyrir það hvernig sýndur var
samtíðaratburður í því, og ofan í kaupið
af fólki blátt áfram. eins og það er flest án
nokkurs sagnfræðitildurs.
Atburðurinn, sem málverkið sýnir, hef-
ir samt verið lítt kunnur, að minsta kosti
einstök atvik hans, og því hefir það þótt
nýlunda í París, að nú er það kunnugt orð-
ið af, gamalli bók, sem fundist hefir,
hvernig skiprekinn atvikaðist raunveru-
lega. Bókin fanst nýlega hjá borgarafjöl-
skyldu að nafni Dupont í 14. deild París-
ar og verður lögð í söguskjalasafnið. Það
er lítil dagbók, buncin í rautt s,kinn og
inniheldur frásögn Klöru Duponts 16 ára
gamallar, með snotri, dálítið gamaldags rit-
hönd. En frásaga þessi er raunverulega
skáldsaga, þ'.tt menn hafi í meira en heila
öld ekki haft nema lít nn grun um það.
Hún mætti vel heita: Feigðarsdgling Me-
dúsu.
Dagbókarskáldsagan handritaða upplýs1-
ir eins cg þegar er drepið á, meistaraverk
Gericaults, skipbrot Medúsu, eins og text-
inn við kvikmyndarfilmu. Það, sem dauð-
þreyttu mennirnir á fleytu Geraults, æpa
út yfir úfinn sjóinn, hefir ungfrú Klara
eftir í skelfilegum orðum. Hún var sjálf
KVOLDSÓLIN
Vestansólin vermir mig,
vors, er kominn dagur, —
fyrst að kvöldi sýna slg
sól og liimin fagm.
Má ég hreldur lilakka til
að himin verði fagur —
að mér sýni sömni skil
seinast — lífs mims dagur?
Verði, Drottinm, vilji þinn,
ver mér sól og dagur,
hlœr þá við mér himininn
heiðnr, víður, fagur.
Þú hefir boðið þreyttum mir
þér í hönd að taka„
ó, hve ég má þakka þér,
þá mun ekkert saka.
Einatt þegar þrýiur seim,
þegar kraftar dvína,
Ijúf mig grípur löngun heim
Ijóss í sali þína .
B. J.
ein af þeim 15 ólánssömu, sem. voru á þess-
ari fleytu og hún var með í feigðarferð
Medúsu úr höfninni í Rorhefort til Klapp-
onna við Arguin. Hún heyrði dauðaóp
hinna 400 manna, er fórust, og leit með
eigin augum kvalir þxr, sem þeir urðu að
þola, mennirnir, sem lagt höfðu út frá
Frakklandi skömmu áður með hijóðfæra-
slætti og dansi til að fara — beint til helj-
ar.
17. júlí 1816 lagði þrísigluskipið Medúsa
út úr frakkneska, herskipalaginu Roche-
fort á vesturströndinni til að halda til
frakknesku nýlendunnar í Senegal í
Afríku. Meðal farþeganna voru kaupsýslu-
flók, embættismenn, hermenn, og sjálfur