Heimilisblaðið - 01.10.1938, Blaðsíða 11

HEIMILISBLAÐIÐ
155
Þá hljóðir gengu að helgum rarmi,
og hægur ótti leið
um hjörtu þeirra, og sagt með sanni
en sigurgeislinn beið;
þeir horfðu á undrið himins glæsta
í heilagleika lá þar barnið æðsta,
svo yndisbjart og unaðsblítt
svo elskulegt og himinfrítt.
En móðir blíð og mæt þar stendur
þar mildur sonur lá;
þá dreymdi hana um dýrðar lendur,
sem Drottins hæðum á,
hún skyldi fá að finna og eiga,
í friði helgum lífsins vatn þar teyga;
hún lítur blíðust ljóssins völd
og lífsins fögru liimintjöld.
Þeir krjúpa hægt og hljótt að jötu,
á lieilagleikans stund,
og dýrðarljómans Ijúfir nutu
við leifturbjartan fund.
Og friðarblómið faðminn skæra
það færði þeim í kyrð — þeir áttu að læra
að elska fríða frelsarann
og faðma heita kærleikann.
Þeir heyra þyt um húsið blíða,
nú heitur geisli ieið
og loftið hófst til himins víða,
en hæstur Guð þar beið.
Og stjörnuljómans stóra veldi
þau stiltu ljósadýrð á fögru kveldi,
og þrisvar hefjast húsið vann
til himins fyrir kærleikann.
Nú hirðar krjúpa heitir, glaðir,
svo hljótt við Drottins fót,
þeir taka hann og trúarhraðir
með tár af hjartans rót.
Konan og Kóraninn.
»Menn höfðu skorað á lækni að koma
með reglulegu millibili til þess að skoða
og lækna sjúklinga í Kabylia og nær-
liggjandi héruðum*, skrifar J. Townsend
í Algier. »Þegar læknirinn kom, voru
manneskjur svo hundruðum skifti, með
allskouar sjúkdóma, sem komu að leita
hans. Samhliða þessu fengu og margir
þeirra halsam fyrir ódauðlegar sálir sínar.
Dag nokkurn kom maður ofan úr fjöll-
unum til læknisins með veika konu síua.
Maðurinn var fótgangandi og hafði geng-
ið 40 enskar mílur, og borið konu sína
alla þessa leið á bakinu. Eftir að lækn-
irinn liafði talað við konuna og skoðað
hana nákvæmlega, sagði hann að nauð-
synlegt væri að skera hana upp, og það
væri alt of alvarlegt að gera það, nema
að konan nyti fullrar sjúkrahjúkrunar og
aðstoðar. En ef maðurinn vildi senda kon-
una til Algier, gæti læknirinn lofað hon-
um því, að hún skyldi verða lögð á sjúkra-
húsið og fá góða hjúkrun.
»Hvað kostar þetta?« spurði Kabylinn.
»Það fer ekki yfir 200 franka«, svaraði
læknirinn, »en verði hún ekki skorin
upp, á hún skamt eftir ólifað.«
Maðurinn hugsaði sig um nokkra hríð
og mælti síðan: »Ég er yður mjög þakk-
látur fyrir yðar góðu ráð og leiðbeining-
ar. En þetta er alt of dýrt, og svarar
ekki kostnaði og fyrirhöfn. Fyrir 200
franlca get ég leikandi keypt mér splunk-
urnýja konu.«
Og svo tók hann sjúku konuna aftur upp
á bak sér og hélt heimleiðis með hana.
Hér er ljóst dæmi um mismuninn á
því að lifa undir áhrifum Guðs orðs eða
kenningu Kóransins.
Þeir kystu blítt hinn bezta soninn
þá barst að hjarta glaða trúin, vonin;
þeir færðu gjöf að fornum sið,
það fagurt var — hvað gefum við?
Runólfur Guðmundsson.