Heimilisblaðið - 01.10.1938, Síða 31

HEIMILISBLAÐIÐ
175
sjálfsagt ao kaupa lof á sig með þessu, en.
það bíður að ég verði með þeini, sem lofa
hana fyrir þetta«.
Síðan vék hún sér að Ing'u og sagði
hæðilega:
»Pa.na byrjið þér nú sjálfsagt, góða!
Þetta kvað verða um jclin, — eða svo
sagði Sigga á Gili«.
IV.
Hvaö er »Gellivör mamma«?
Inga kvaldijst af forvitni. Hver var þessi
»Ge’livör mamrr.a«? Hún hugsaði sér að
spyrja frú Guðrúnu að því. Þær sátu svo
oft sa v an í hjónahei beiginu meðan prestr
ur'nn las og skrifaði, og töluðu þær þá
jafnan 1 ljóðlega til að trufla hann ekki.
Ein siík stund kom kvöldið eftir. Frúin
prjónaði, en Inga saumaði. Ilún leit fram-
an í frúna og sagði:
»Ég bið fyr rgefningar á forvitni minni,
en niig langar til að spyrja: Hver er þessi
Gellivör, sem læknisfrúin mintist á í gær-
kvöldi?«
Frúin þagði um stund. Síðan ræskti húr.
sig cg sagöi:
»Gellivör er skrípanafn sem gálausir sið-
leysingjar haía búið til og gefið e'nhverri
hinni beztu og göfugustu ionu hérna í
sveitinni. Annars skal ég segja þér hvernig
nafn þetta er til orðiö. Sæunn, sem þetta
nafn er gefið, býr, eins og þú hefir heyrt,
á Hyrningsstöðum,, sem er insti bær í sveit-
inni. Maðm henn; r er hni inn á efra aldur
og heitir Stefán. Hún er se nni kona hans.
En af því hann er heilsutæpur verður hún
að hafa alla stjórn búsirxs; þó hefi ég aldrei
séð farsælla hjónaband, ,cg eru þau þó
barnlaus. Jæja, það eru 6 ár síðan að ungl-
ingsstúll a var flutt heim í sveitina. Hún
var komin á steypirinn og mjög heiLsuveil.
Þurfti hreppsnefndin því að ráðstafa
henni. Stulka þessi, sem Björg hét, var
hérna hjá mér. Sæunn kom þá í kynnis-
ferð 11 mín, og sá aumingja þennan alt; af
grátandi, og hafði meðaumkun með henni.
Hrep; snefndin gat ekki orðið ásátt um
hvar ætti að koma henni fyrir, og voru
töluð möi g óþarfa orð um það. Sæunn tók
þá af skarið og sagði að þeir skyldu ekk-
ert á ,sig ieggja 1 ennar vegna, Hvað hún
sagði fl;ira ve't ég ekki glöggt, en hrepps-
nefncl'n fanst. hún veita sér ávítur, sem
hún þóttist ekki eiga, skilið. Sæunn mun
hafa crðið hátöluð, en það er vani hennar
ef hún skiftir skapi. Gáfu þá gárungarn-
ir henni nafn þetta, sem síðan hefir hald-
ist við hana. En það segi c'g satt að sjald-
an hefi cg kcmist meira við en þegar Sæ-
u.nn sagði Björgu, að hún ætti að koma
til sín, og sveitin þyrfti þar ekkert, í að
hlutast. Vcdings stúlkan grét og tók báð-
ar hendur S unnar og vætti þær með tár-
um sínum, cg þrýsti þeim að vörum sér«.
Frú Guðrún þagnaði og laut yfir prjóna
sína, Presturinn var hættur að skrifa og
gekk í ákafa um, g lf. Ingu varð eitthvað
s,vo þungt. Hún ski'di ekki hvers vegna
saga þessi hafði svo djóp áhrif á sig, og
þó þekkti hún þetta ekkert„ og þetta var
löngu liði.n tíð.
»Er stúlkan enn á Hyrningsstöðum?«
spurði Irea lágt,
»Stúlka,n dó að barninu«, svaraði frúin,
það er dr. ngur, cg elur f'æunn hann upp
sem sitt eigið barn, en látið hefir hún mig
á sér skilja, að hún vissi hver væri faðir
hans. Hefir hún þá alt, af hrist höfuðið
og sagt: »Vesal:ngs Bj "rg — auiningja
b’ersað barnið!«
V.
J ólin.
Það var komin Þorláksmessa. Allir voru
í önnum fyrir jólin. Metta gamla var að
hre'nsa 11 hjá, sér, og Inga hjálpaði henni.
Hún alt af að búast, v'ð því að hún yroi
sótt að Hyt ningsstöðum eftir því, sem
lækni. frúnni fórust orð. Iiana langaði til
að halca j 'lin nálægt Mettu og þeim sem
hún var orðin kunnug.
Um kvöldið er Jón var farinn að láta