Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.03.1948, Blaðsíða 10

Heimilisblaðið - 01.03.1948, Blaðsíða 10
42 H EIMILI S B L A ÐIÐ eða svaraði lit í liött. Einu sinni var hann krafinn um verzlunarskuld, en liann lézt ekk- ert lieyra livað sklildheimtumaSurinn sagði, en fór að strjúka sig aftan við annað eyrað og sagði: „Almáttugur, ég er stórmeiddur liérna, Guð gefi að þetta grói fljótt“. 1 annað sinn stal Ólafur potti í verzlun og fór með liann heim til sín. En verzlunar- þjónamir sáu til lians og veittu honum eft- irför. Þegar þeir luttust, átti Ólafur ekkert orð yfir þessi mistök: „Almáttugur, skrifuðuð þið ekki pottinn, eins og ég hað ykkur nú um það“. Einu sinni var Ólafur beðinn um að prjóna nærklukku á liúsfreyju eina í Hálsasveit. Var það að liausti til. Líður svo veturinn, að ekki kemur klukkan frá Ólafi. En um vorið átti bóndi húsfreyjunnar leið fram á Skaga, og liittir þá Ólaf, sat karl þá úti á túni og var að prjóna sokka úr bandi því, sem ætlað hafði verið í klukkuna. Ólafur heilsaði bónda hlíðlega og spurði, livemig konunni hans liði. En þegar bónd- inn fór að ganga eftir klukkunni, heyrði Ólaf- ur ekkert, og fór um það mörgum orðum, hvað það væri nú hagalegt fyrir sig að lieyra svona illa. Loks sá bóndinn, að ekkert þýddi að tala við Ólaf um þessa hluti, og spurði hann að síðustu, hvað liann væri nú að prjóna. En ólafi fannst hóndi liafa staðið nóg yfir sér og var lieldur ekki um nærveru hans gefið, fékk því hóndinn ekkert annað svar en þetta: „Upp í klof á Kastor, upp í klof á Kastor“. Fór bóndinn við svo búið. En svo var málum háttað, að Ólafur var að prjóna sokka á skipstjórann á fjártökuskip- inu Kastor, og áttu sokkarnir að ná upp fyrir mitt læri. Viðumefni sitt fékk Ólafur af talshætti, sem hann notaði oft: „Látum það bara gossa, skal ég segja þér“. Var því síðan breytt í „gossari“. Mikla andstyggð hafði hann jafnan á kven- fólki, enda var liann víst aldrei við kven- mann kenndur. Einu sinni frétti liann, að kunningi hans væri trúlofaður stúlku, sem Ólafur liafði litlar mætur á. Um það sagði liann: ,JÉg get sárvorkennt honum, skal ég segja þér, að dragast með þetta danðans endemi fyrir Drottins altari“. HUGSAÐ HEIM 17. jtlNl 1946 Vakti mip af vökudraumi vorsins blœr, er lék um brár; loftiS fylltist gleSi og glaumi; glóSu á velli daggar tár -----ESa var þaS nióSur mundin mjúkt er strauk um hár og kinn? Vildi hún enn þá. örmum bundinn, aS sér vefja drenginn sinn? Kenni eg ilminn klæSa þinna, kenni eg vögguljóSin þín. Allt vill mig nú aftur minna á œskuleiki og gullin mín. Töfrum slíkum minning magnar Mína sáln þessa stund; lyftir upp úr legi þagnar IjóSi til þín. feSra grund. Heitar eins og Hjálmars bœnir hjartans óskir flyt ég þér; vötnin þín og vellir grœnir veiti friSi skjól hjá sér; sel þú ei viS gullsins gróSa gæfu þinnar lyklavald; ber þú hátt á þingum þjóSa þinn Iiinn hreina, hvíta fald. ,.Hei-mskringla“. E. A. Kristjansson■ Sögurnar, sem hér hafa verið sagðar nnl Ólaf, eni þjóðsögur. Þær mega lifa, engu síð- ur en aðrar þjóðsögur, og þær eru hvorki æruskerðandi fvrir minningu Ólafs eða sagS' ar Iionum til lasts. En eins og sögurnar u,n hann eru, svo lifir liann í liugum þeirra ?el" þekktu hann. Helgi Kristinsson•

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.