Heimilisblaðið - 01.03.1948, Qupperneq 15

HEIMILISBLAÐIÐ
Hierre Voldague
47
Mikið ástriki
J fyrsta siim sem mér var boðið í lieimsókn
»il lierra Giullaurne Mirendere, varð ég
’n.l'ig hrifinn af fegurð yngri dóttur hans,
•sabellu.
Eg viðurkenni, að eldri dóttirin, Júlíanna
^lirandere, liafði reglulegra andlitsfall, liún
'ar mjög lík móður sinni, sem hlýtur að hafa
' crið óumræðilega f ríð, en gagnvart mér
fannst mér hún vera mjög óframfærin og
f'-imin.
f gagnstæði við hana, var Isabella fjörmikil
°g kát. Hún var ætíð í góðu skapi; gleðin
bóniaði úr augum hennar: uppátæki bennar
'°ni oft hin skringilegustu, og hún bafði það
«1 að vera meinfyndin, og fannst mér jiað
mífög skemmtilegt.
‘sabella var tuttugu ára að aldri, en Júlí-
anna var nýlega orðin tuttugu og jiriggja ára.
IJað var mikið ástríki með þeim systrun-
111,1; en þar sem sú yngri leit á Júlíönnu eins
()g aðra móður sína, sem var jiví nær jafn
ai'örugefin og móðir þeirra, þá hélt Júlíanna
afrain að líta á Isabellu sem forliertan fjör-
‘"‘If, elskulegan,. en óforsjálan, og langt frá
1'1 svo ráðsetta og hyggna eins og ung stúlka,
af góðu bergi brotin ætti að vera á þeim
aldri.
Eg bef ætíð verið hrifin af Jieim mönnum,
*em breyta eftir jiví, sem þeim dettur fyrst
1 bng, þess vegna laðaðist ég að ungæðisleg-
11111 ærslum Isabellu, og það leið því ekki
a löngu, að við yrðum kátir og skemmtilegir
•élagar.
Eftir að ég var kominn í kynni við Ber-
1 ndere-heimilið, gerbreyttist Jiað. Keppikefli
n kar Isabellu var, að verða bvort öðru fremra
1 I>V1’ að finna upp nýja leiki og tilefni til
emmtigöngu og alls konar skemmtana.
lúlíanna var auðvitað ætíð með okkur og
llant einnig skemmtunarinnar, en jiegar ég
'ai viðstaddur, virtist Isabella hrífast til meiri
°8 þá var það ætíð Júlíanna, sem með
) ju og rólegu augnatilliti áminnti okkur
um að gæta velsæmis. Við Isabella vorum
í raun og veru eins og bálftrylltir krakkar,
sem heiðvirð gæzlukona leit eftir.
Það, sem áreiðanlega lilaut að gerast, það
varð: ég varð ástfanginn af Isabellu.
Glaðlyndi liennar, dálítið stelpuleg fram-
hleypni hennar og einlægnisleg framkoma
Iiennar, án nokkurar tilraunar til daðurs,
lieillaði mig, og ég var sannfærður um, að
liiin mundi verða hrífandi ung kona, jiegar
ástin fyrir alvöru þróaðist í hjarta hennar.
Það, sem mér Jiegar í stað virtist erfið-
leikum bundið, var, að skýra henni frá Jieim
tilfinningum, sem hún liafði vakið hjá mér,
Jiví það liafði liiin ekki hugmynd um, og ég
óttaðist að hún yrði undrandi, þegar ég skýrði
benni frá Jiví.
Henni liafði áreiðanlega aldrei dottið það
í bug, að ég, góði félaginn bennar, yrði ef
til vill eiginmaðurinn hennar og mér fannst
ég þegar í liuganum geta heyrt liana svara
mér með þykkjusvip:
— Það var þó skopleg hugmynd! Við sem
vorum svo ánægð hvort með annað, eins og
við vorum! Vitið þér það, að við eigum það
á hættu, að samvera okkar verði ekkert
skemmtileg lengur?
Þar eð ekkert lá á, ákvað ég að undirbúa
málefnið eftir föngum og sjá hverju fram
færi.
Það er samt áreiðanlega mjög torvelt fyrir
ungan ástfanginn mann að leyna algerlega til-
finningum sínum, og jafnvel þó að Isabella,
í barnslegri lífsgleði sinni, renndi ekki grun
í ieynilegar bugsanir mínar, Jiá mundi þó
systir hennar geta sér þeirra til, jafnvel áður
en mér sjálfum voru orðnar Jiær ljósar, og
ég sá, að þær ollu henni áhyggjum.
Á meðan ég varð ástfanginn af Isabellu,
án Jiess að hana grunaði það, hafði Júlíanna
orðið ástfangin af mér, og undrandi tók ég
eftir })ví.
Hún mundi álíta, að með tíðum heim-