Heimilisblaðið - 01.03.1948, Side 18

1. Einu sinni ætluSu l>cir Gvendur geispi
og Láki luti að fara að fiska scr í soðið. Láki
fann, að eitthvað var á færinti: en það var
þá bara tóm krukka. Gvendnr var farinn að
narta í nestið sitt; honum leizt ckki á að renna.
5. En Bósi holabítur, sent liggur liélfsof-
andi hinum rnegin við vegginn, er ekki lengi
að átta sig á því, hvað þarna er á ferðinni.
„Þetta er minnst tíu punda flyðra, karl minn“,
drynur f Láka.
Gvendur gcisp
2. „Renndu einu sinni enn, lasm“, tis*'
hann, „hver veit, nema ]>ú dragir flösku n»st •
„Ertu að gefa í skyn að ég sé einliver f's^'
fada. Það hefur ekki verið sagt hingað til >
svuraði Láki afundinn og rennir aftur.
6. Þið getið því nærri, að þeim bregður
meira en lítið í brún, blessuðmn, þegar þcir
sjá framan í seppa. Það er engu líkara en hanu
vilji kenna þeim uin að hafa nagað allt iJ
beininu.
9. Afleiðingin verður sú, að hann enda-
sendist sjálfur beint fram af bakkanum ofan
í ána. „Ekki er nú hægt að segja, að liann sé
neinn snillingur í dýfingum, karlinn“, virtist
Bósi gefa í skyn geltandi.
10. En nú kemur Láka ráð í hug. „Heyr^u;
kunningi“, kallar hann. „Úr því að þú ert nu
kominn út í, hvort eð er, ættirðu að rey»»
að nuppu, þó ekki væri nema svo schi tvo öfuí
ugga, karl minn“.