Heimilisblaðið - 01.07.1949, Page 5

HEIMILISBLAÐIÐ
113
I eter Freuehen
JANE
‘ (,Sa frú tímum brœlahaldsins í Bandaríkjunum
/Ví’i en er kunnur dunskur rithöfundur <>g landkönnu&ur. Hann er
u>itr 20. febríuir 1886, ofi var fuöir Itans kauptnaSur. 1‘e.ter var látinn
fl 'itenntuveginn og varð stúdent 1904. Hunn lujfði stund á lœknisfrœði
l’ltlf'"11' "'"ni °S tók bátt í dönskum leiðattffri til Narðaustur-Gramlands
~~08. bettu urðu fyrstu kynni Freuchen af Grœnlandi, en ekki þau
«««• Hann fór m. a. meS Knitd Rasmussen yfir hájökul Grœnlands,
PQo er óliœti aS fullyrSu, afi enginn núlifandi Dani er kunnugri Grœn-
ii\, 1 íbúurn þess en Freuchen, hví hann hefur veriS langdvölum í land-
0 Hunn hefur skrifaÖ margl og mikiö um Grœnland, lýsingar á landi
PolL * Gl,,ni» skáldsögur. Meöal bóka hans má nefna: Grönland, Land og
1927, Knud Rasmussen som ieg husker ham ... 1934, Eskimo, skáldsaga
°S Min grönlandske Ungdom 1938, en sú bók hefur komiö út á íslenzkju.
Jane
Ilegrastúlka, sem kunnust
h’rir glaðlyndi sitt, fríðleik
°g fjiir. Hún bjó enn hjá
°reldrum sínum, og þau áttu
allt annað en góð lífsskil-
• að búa. Það bjó í timb:
l^ofaraefhim, þetta fólk: bús-
þess gátu ekki fátæklegri
^ rið, ojj j);l3 ,-ttj fjöJda barna,
111 sífellt úði og grúði af á
"'illi | - \T. ,
I ' nusanna. Eigendurnir
S1^ur en 8VO born í síðu
grabarnaima — því þau urðu
v Ula® bvort að söluvörtt eða
v r^‘^ólki á plantekrunum.
labahlið stóð nieð iniklúm
f>,Ua í Suðurríkjunum.
('rv" 1111 Var ;|ð J ane væri
v> 111 °ógu þroskuð til að bægt
v 11 :|ð senda liana burtu. Hún
f, ^°rðin stór og gat vel unnið.
I Vrði brátt bægt að selja
"a nieð bagnaði.
ir| ^ eigaiub hennar liafði fyr-
"gað henni aðra og betri
framtíð. Hann var sjálfur við-
staddur í léttivagninum sínum
á báu bjólunum, og stjórnaði
ráðsmönnum sínum, sem sáu
um bandsömun og brottflutn-
ing ambáttarinnar. Því fyrst
bafði Jane reynt að f lýja.
Heimskulegt var það, því bvert
átti bún svo sem að flýja? Þetta
var bara æsing og ótti við bið
ókomna. Meðal negranna gengu
svo margar sögur um staðina,
sem þeir voru sendir til, sem
aldrei fréttist af framar. Þeir
lentu í béruðum, þar sem þeir
voru látnir púla allan sólar-
bringinn, þangað til þeir duttu
niður dauðir undan svipuhögg-
unum. Jane þóttist alveg viss
unt, að hún yrði send á ein-
bvern þvílíkan stað.
En svo bafði verið áformað,
að henni skyhli líða svo afskap-
lega vel.
Herra Georg bafði ákveðið
að gefa Priscillu litlu í Pleasant
Valley bana í afmælisgjöf. Pris-
cilla var tólf ára í dag, og henni
mundi þykja vænt um að fá
ambátt, sent ekki þyrfti að gera
neitt annað en þjóna beuni.
Hún bafði oft sagt, að hún
vildi sjálf ala sér upp þjón-
ustustúlku. Og Priscilla var
ákveðin í lund, og vissi upp á
bár, bvers hún mundi krefjast
af herbergisþernu sinni. Hún
var snemmþroska, og í Suður-
ríkjunum voru tólf ára stúlkur
næstum taldar gjafvaxta á þeiin
tímum. Hin nýja liúsmóðir
.) ane var daðursöm og drottn-
unargjörn, en í raun og veru
alls ekki illa innrætt.
June grét og móðir hennar
grét. Öll börnin, sem höfðu
verið leiksystkin Jane, tóku
þátt í grátinum, svo að brott-
för liennar fór lireint ekki fram
á kyrrlátan liátt. En sorgleg var
bún.
Ráðsmennirnir tveir, sem
orðið böfðu að hlaupa sig kúg-
uppgefna til að bandsama
liana, voru henni ekki sérlega
vinveittir. Þeir lötruðu af stað
á eftir berra George, sem lét
fara vel um sig einan í vagni
sínum og skýldi böfði sínu með
sólblíf. Leiðin var löng, en eft-
ir nokkurra klukkustunda lið-
ugt ferðalag komu þau til
ákvörðunarstaðar síns. Þar var
saman kominn fjöldi glaðværra
karla og kvenna að mat og
drykk. En Jane var fengin í
hendur roskinni, svartri konu,
og klædd fötum, sem liennar
stöðu bæfði. Síðan var hún
leidd fyrir Priscillu, sem klapp-
aði saman lófunum af gleði yfir
að eignast svona fallega þjón-
ustustúlku.
— Hún skal brátt verða van-
in á að fylgja mér og upp-