Heimilisblaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 13

sendum „Sisto“ skeyti:
Kornum eins hratt og auðið
®r> verðum komnir eftir 4 klst.
'varskeyti berst eftir stundar-
°rn: Gerið eins og þið get-
lð ^ bakkir.
Löðrið þyrlast yfir okkur og
0 dunum lýstur yfir stefnið.
» ew York“ nötrar af átökum
vélan:
ar
na og þó sérstaklega, þeg-
urnar
skuturinn lyftist og skrúf-
snúast í lausu lofti. En
. þolir þetta, því það er
®lnraitt byggt til þess að þola
Vaða veður sem er.
. Allar skeytasendingar
a Korður-Atlantshafinu, sem
m>i»
1 varða björgunina, þagna.
111 það bil sex skip í viðbót
^ekið stefnu á „Sisto“.
ýzka risaskipið „Europa“,
^6rtl getur gengið 28 hnúta,
Ur einnig tekið stefnu á
lst°“, og reynir að auka
raðann upp fyrir 7 hnúta gegn
°fviðrinu.
^nska farþegaskipið „Aur-
ftia kemur að norðan. Þýzka
eUfuskipið „Gerolstein" er
, nig á leiðinni, auk þess eitt
j^° ienzkt, tvö amerísk og eitt
,aUa^iskt skip. Hin aldagamla,
Íóðlega hjálpfýsi á sjó —
^Vaða þjóð, sem í hlut á —
r^eiiög skylda.
^ Usn.nd sinnum spyrja menn
Verjir aðra, hvort við munum
°^a í tæka tíð.
;. argir farþeganna eru sár-
r af sjóveiki, en jafnvel
heir,
^inna
sem veikastir eru, hugsa
6lla
nin
nm þjáningar sínar en
’ Vegna áhugans á fréttun-
’. Sem vinir þeirra og ætt-
Sjar flytja þeim stöðugt af
að ' °e viðleitni okkar til
... 0lna hinu nauðstadda skipi
«1 afte.4._*
Hs:
!Mili
SBLAÐIÐ
Hinn hrausti skipstjóri á
„Sisto“ er milli vonar og ótta
um, hvort nokkru skipanna,
sem eru á leið til hjálpar skipi
hans, takist að komast á vett-
vang fyrir myrkur, því það er
öllum sjómönnum ljóst, hve
miklum örðugleikum björgun-
arstarf í myrkri er bundið.
Vasel stýrimaður stendur sí-
fellt við miðunartækin og til-
kynnir legu „Sistos“. Miðan-
irnar verða sífellt nákvæmari,
svo að hægt er að rétta stefn-
una.
Farþegarnir verða spennt-
ari með hverri stund sem líð-
ur. Þeir hafa klæðzt kuldaföt-
um og horfa út um gluggana
yfir ólgandi hafið. Hvað eftir
annað þykjast þeir hafa komið
auga á skipið, en það reynist
jafnan missýning.
Loksins, klukkan hálf sex
síðdegis, tilkynnir varðmaður-
inn:
— Ljós framundan!
Miðanir okkar hafa reynzt
réttar. Skipið, sem við sjáum,
er enska olíuskipið „Mobiloil".
Það hefur þegar legið í 16
klukkustundir hjá „Sisto“. Það
veltist á öldunum eins og kork-
tappi, og hefur þegar dælt
mestöllum olíubirgðum sínum
í sjóinn, til þess að reyna að
lægja öldurnar, sem dynja á
hinu nauðstadda skipi. Skips-
menn eru viðbúnir að skjóta
út báti, en það hefur allt til
þessa verið talið með öllu
ómögulegt.
Við stefnum á ljósin á „Mo-
biloil“, því að nú er, því mið-
ur, komið kolniðamyrkur.
Fyrst í stað sjáum við ekk-
ert til „Sistos", en þegar við
komum nær, sjáum við grilla
[193]
í dauft, rautt ljós skammt frá
okkur stjórnborðsmegin. Og
þá komum við auga á nauð-
stadda skipið sjálft, er það
hófst upp á öldukambana, en
svo hvarf það aftur á milli, er
það seig niður í öldudalina.
Þá vorum við komnir á
ákvörðimarstað. Fyrstir á eft-
ir „MobiloiT.
— Stöðvið báðar vélar!
— Hafið báta númer 5, 9
og 13 viðbúna!
— Áhöfnin komi upp á báta-
þilfar!
— Sjálfboðaliðar gefi sig
fram!
Menn gefa sig fram, hver
um annan þveran., svo að þess
vegna væri hægt að setja á flot
alla báta þeim megin á skip-
inu. Og það eru ekki aðeins
sjómennirnir, sem gefa sig
fram, heldur einnig þjónustu-,
matreiðslu- og vélamenn. Eng-
inn vill láta sitt eftir liggja, til
að rétta nauðstöddum félögum
hjálparhönd. Þeir hafa allir
lært meðferð björgunarbáta.
Ég vel, með aðstoð Arfstens,
fyrsta stýrimanns, 10 tápmikla
sjómenn úr hópnum. Við velj-
um fyrst og fremst einhleypa
menn, en komumst þó ekki hjá
að taka einn kvæntu mann-
anna með, sem heimtar skil-
yrðislaust að fá að fara. Og
ég get ekki synjað honum far-
arinnar.
Ég hef á hendi stjórn þess-
ara tíu manna, og bátur nr. 5
er búinn til fararinnar.
Farþegarnir og þeir af áhöfn-
inni, sem eftir verða, reyna að
fylgjast með hreyfingum hins
nauðstadda skips, eftir því,
sem unnt er fyrir myrkrinu.
Og nú sést til fleiri skipa, sem