Heimilisblaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 19

niínir áttu fullt í fangi með að
0ltta mér gegnum mannfjöld-
atln’ áleiðis til hvílu minnar.
11 að lokum komst ég í rúmið.
kipslæknirinn hellti ofan í
sterkri inntöku, og ég
si-einsofnaði samstundis.
Norðmennirnir voru strax
attaðir niður í rúm, og lækn-
*r tók þá einnig í sína umsjá.
10 þekktum þá varla daginn
6ftir, þegar þeir komu á fæt-
Ui’
’ endurnærðir af svefni og
^t, nýrakaðir og klæddir föt-
Urn< sem áhöfnin og farþegarn-
lr iétu þeim í té. Þeir höfðu
na°mast haft tóm eða rænu til
Hta á okkur kvöldið áður,
Sv° að við urðum að endur-
fia kunningsskap okkar.
ennirnir voru allir mjög ung-
lr’ svo að þeir náðu sér furðu
_°tt. Reinertsen skipstjóri var
Sa_ eini, sem naumast varð
^álhress þann dag.
^nginn okkar hafði búizt
Vl^ Öllum þeim heiðri og við-
Uí’lí- .
Kenningu, sem við, skipstjóri
?k&r, hinir óviðjafnanlegu
^tverjar mínir og ég, urðum
a^njótandi í svo ríkum mæli
naastu daga og vikur. Við höfð-
U|n aðeins gert það, sem við
Ptuin að gera, því að björg-
Un niannslífa á sjó er fyrsta
°£ fremsta skylda hvers sjó-
^nnns, hverrar þjóðar sem
aftn er. Okkur þótti vænt um
a geta aukið hróður þýzkra
i°nianna og þýzku þjóðarinn-
» en við erum vissir um, að
t einhverri annarri skips-
efn hefði verið falin björg-
^nfn, hefði hún einnig annað-
°rt bjargað Norðmönnunum
a fnrizt að öðrum kosti.
^stu daga voru loftskeyta-
11161111 okkar önnum kafnir við
Þórarinn Kristjánsson
Um Tungunes að Keldum 1950
Rýkur þar u8i Rangár af fossi.
Gekk mefi ánni grói'8 Tungunes.
Fjöll leit í austri, mér voru kunnug,
Þríhyrning hœstan, þar hálsar viZ kenndir.
Kom ég að Keldum. Fann Guðmund heima.
Hann sýndi mér staSinn í sumarskruSi.
Túni hallar aft tœrum lœknum.
Bœjarhús rísa að burstum vallgróih.
Leit ég þá skálann meS leynidyrum,
hellulagt gólf, í hring rdóaó sáum.
Kom ég að Keldum, þar kirkjan ríkir.
Legsteina nokkra leit þar standa.
Vakna í huga horfnir vinir,
hvíla þeir hér hinzta blundinn.
HElM
ILISBLAÐIÐ
að taka á móti heillaóskaskeyt-
um, sem bárust án afláts nótt
sem nýtan dag úr öllum átt-
um og frá öllum löndum. Mót-
taka allra þessara skeyta var
hreinasta stritvinna fyrir Stolt,
fyrsta loftskeytamann, og
starfsbræður hans.
[199]
Við fengum þakkarbréf frá
hinum hraustu, norsku sjó-
mönnum, og í því sögðu þeir
okkur, að þeir hefðu komizt
heilir á húfi heim til sín í
Haugasund á aðfangadags-
kvöld. Það bréf var okkur
nægileg laun.