Heimir - 01.08.1907, Side 8

56
HZÍMÍT4
ina í víStækarí mefftí’ngú^eíðom vér a5 txera saman trúarbrögö’'
allra þjóöa og aldaf svo langt sem þekking vor nar ti}. Sú
{ræöigrein, sem nni þetla fjaliar, heitfr á enskn máli „ComparE-
tive Religion", þaö er samanbnröKr á ölli.m þeim trúarbrögö'
am h'eimsinsf sem menn þekkja, upprona þeirra, ýtra formi og:
ekki sízt h'Ugmýndnm þeim.sem figgja til grnndvallar fyrÍF hinui
ytra-eöli sérhverra trúarbragöa fyrir sig.-
I>að eru til mjög misskiftar skoöanir um þaöf hvernig hir.-
um eiztu trúarbrögðam mannkynsins hafi veriö háttað. Vér
veröum að'gæía þess, aö þegar um upprana tiúarbragöa yfir
fiöfuð er að ræöa, þá eru engar sagnir til að styðjart \iö, þvf
hvar s'enrr ein þjóð hefir ksmÍ3t á svo hátt stig.aö skrásetja sögm
sína, hversu ófnlíkomin sem sú slcrásetning befÍT verið, hafa
t'rúaFbrögð þeirrar þjóðar staðið á tiitölulega háe stigi, Véir
fiöfum að vísu aligreinilegar frásagnir um upprcna ýmsra trúar-
bragða, t. d. Kristindómsins, Mofiamedstrúarinnsr eg Buddha-
frúarinnar, En öH þessi trnarbrögð, þegar þau byrja, eru ái
tiltölulega mýög háu þroskastigí, og eiga rætnr sínar að rekja tiB
annara efdri trúarbragða, er hafa átt sitt þroskaskeiö, eg ef tiH
vill einirig sitf afturfaraskeið,
Hfnir lægstu þjóðflokkar nútímans ern miklt betri Ieiðar-
vísir fyrir vísindamanninn,. sem fæst i ið að rannsaka trúarbrögö*
heimsins sem beild,- heldur en sagarr. Suö-urhafseyjaþjóöirnar,
sem standa allra manna lægst, hvað alla menningn snertir,
bafa auðsjáanlega engum framförum tekið um afarlargan aldur
Lifnaðarhættir þeirra og siðir eru þar af leiöandi aö öHum lík-
fndum dágott sýnishorn af menningarstigi þvf, sem forfeður
meníaþjóðanna stóðu á einhvern tíma endur fyrir löngu. Hi®
sama hefir átt sér stað meö trúarbrögðin; hjá þeirn þ/jóöum,semi
minsda menningu hafa,.standa þau á fágu stigi og bera vott urra
fítiö þroákaðan hugsunarhátt, þar sem aftur á móti hjá þeinv
þjóöum, sem hafa þroskast menningarlega, má einnig finnar
stööuga framför í trúarbrögöunum í sömu átt.
Hirr lægstu trúarbrögð, sem þekkjast, er tifbeiðsla dauðrar
hlufa. Smáhlutir, t. d. bein og steinar, er hafa einkennilegæ
ldg.un- eðæ lit, eru tilbeðnir. Hvort það er hluturinn sj,ál£ur eðsr