Heimir - 01.01.1908, Blaðsíða 9

H E I M I R
153
í ýmsum efnum hefir þetta liSna ár veriS oss hagstætt og
þjóS vorri sögulegt. Konungs ferSin heim og ferSamanna skari
sá er hún dró eftir sér, hefir vakiS eftirtekt annara þjóða á land-
inu og baráttu þjóSarinnar, meir en meS öSrum hætti hefSi
getaö orSiö. Getur þaS ekki annaS en orSiS íslendingum gagn
og hvöt hvar sem þeir búa, í komandi tíS. Einnig hafa all-
margir horfiS héSan og heiin, og vonum vér aS þeif eigi annaö
erindi en aS stíga á hrífu hausinn. Vér vitum aS nokkrir þeirra
fóru heim meö Jreim huga, JraS lítiS sem þeir orkuSu, aö veröa
aS liSi.
En nýbyrjaöa áriö er ennþá óliSiö. HvaS JraS færir oss
vitum vér ekki, en segist hugur hiö besta um þaö. Menn eru
yfirleitt á réttum vegi og „alt er vel meö heiminn." Þaö besta
er ókomiö enn í sögu inannanna, víötækara frelsi, meiri þekk-
ing, sannari og skynsamlegri trú. Þaö bíSur vor framundan.
Megi nýja áriö veröa flestum sem gæfuríkast og gleöiríkast.
JÓLANÓTT I HÆNSAKOFANUM.
SMÁSAGA EFTIR
SOPHUS SCHANDORPH.
I.
Hún Skinna-Bóletta í Öreigahælinu íR. átti séreinn lausa-
leiksson, sem hét LúSvík og var á vist meö henni. Hann var tal-
inn versti götustrákurinn í borginni. Þegar „heldri" drengirn-
ir voru aS baöa sig í ánni á sumrin og höföu fariö úr fötunum
inni í lokaöa baöklefanum, þá var þaö algengt, aö Lúövík Ból-
ettuson kom aS Jreim óvörum og kaffæröi þá hvaS eftir annaS
fremur ómjúklega. Hann haföi klætt sig úr undir beru lofti,
stungiS sér og synt út á ána, og steypt sér svo eins og hákarl
yfir bráS sína, og áöur en „heldri" drengirnir gátu fylkt sér til