Heimir - 01.04.1908, Side 16

232
HEIMIR
Um dauöann vitnní vér þetta, aö bann tekur stundum
meira en mannheimur má rnissa. Skáldiö „hnígur undir ann cg
töf, rn-eð öll sín bejftu Ijóð f gröf. * „Varus! Varus! fá mér aft-
tir íegíónir rnínarl" Dauði, dauði, fá oss aftur legíónir vorar,
Ungmenni eftir ungnrenni, bliknar og kólnar á einni nóttu,
eins og brunnin aska, áðnr en það fær tíma til aö sýna heimin-
trm nokkuð af töfrasýnum sinnar djúpn sálar. Mikið af vonurn
og tárum og þjáningum og óréttlæti, er aldrei var lagfært, feyk-
ir datiðinn á burt. ÞaS er þokudrungi mannlífsins er birtir
upp með frosti. Það eru fleiri sár sálar og hjarta en líkamleg
sár, meiri andleg vesöld og eymd en líkamleg, er moldarskafii
grafaranna hylur.
Þetta vitum vér um dauðann. Og sjón vor hefir sagt oss
það, þá sjaldan vér höfum stjaldrað við á mannfélagstorginu
og séð, hversu hönd skiftir við hendi, maður við inann; er séð
höfum þá ótal mörgn, er dregist hafa aftur úr samferðahópnum
og standa nú einir á bersvæði,— glerbrot mannfélagsins, er
tímans kvörn hefir mulið smátt.
Kins er varið þekkingn vorri á Guði og Belzibúf, því góða
og illa. Myndasýning kyrkjunnar hefir ekki auðgað þar vort í-
myndunarafl. Hversu hefir líka ekki sú sýning verið? Mynd
Belzibúls jafnast brtgðið upp er sýna hefir átt guð! Presta-
stéttin orþodoxa hefir tæplega þekkt myndirnar. Eða getum
vér sagt að kyrkjan þekki sfna guðsmynd, er hún segir oss það
hafi verið Satan er fyrstur flutti þekkingu siðalögmálsins sjálfs
inn í heiminn?— þekkingu á mismuni góðs og ills. Getum vér
sagt hún þekki sinn Satan, er hún segir að guð hafi fyrstur lagt
tálsnöru fyrir óvita manninn? I þessum efnum hefir guðfræðin
kent oss harðla lítið, Ef vér ekki finnum guð, þekkjum hann
og könnumst við hann í sálum vorum og annara, tilfinningalífi
voru og annara, þá þekkjum vér hann ekki.
Og um lífið fyrir handan gröf vitum vér jafnlítið og áður,
hver verði bekkjarnautur vor þar, hvort það verði inaðurinn er
vér ekki vildum heilsa hér á jörð, eða sá er vér formæltum,
baktöluðum eða ófrægðum; hvort það verði sá er vér höfðum
af í kaupum og sölum, eða sá er vér seldum til dauða, eða fað-