Heimir - 01.01.1910, Blaðsíða 10

io6
HEIMIR
Spyrjiö þér hvaöa huggun viö rnannlegu böli hin nýja trú hafi
aö bjóöa? Eg svara, þá huggun, sem oft veitist þeiin, er líður,
rneö því aö vera öörum hjálplegri en hann var áðuren hann varö
fyrir Jjeim missi eöa þeirri þjáning, sern hann þarf huggunarvið;
sú huggun aö vera sjálfur vitrari og viökvæmari en áöur,
og þarafleiðandi færari um aö vera mannkyninu hjálp-
legur á sem beztan hátt ; sú endurminningarhuggun, sem
verndar hugljúfar minningar um persónuleika og líf, sem eru
ekki lengur til hér, sem minnir á fögnuð og afrek persónanna á
meðan þær liföu, og geyinir og margfaldar hin góöu áhrif, sem
þær höföu út frá sér. Þessi trú hefir. enfremur, enga tilhneigingu
til aö draga úr áhrifum hinna beztu mannlegra hugrnynda
um eðli hins takmarkalausa anda í alheiminum, hvorki í þess-
urn heimi eöa nokkrum öörum. Hún knýr lærisveina sína til aö,
trúa að eins og sá rnaður er beztur, sem mest elskar og Jrjónar öö-
ruin.þannig muni og sál almennings finna mesta sælu og fullkom-
nun í því aö elska alt og hjálpa öllu. Hún finnur í siðferöis sögu
mannkynsins sannanir fyrir þ>ví að kærleiksríkur guö stjórni
heiminum. Traust á þessa æöstu stjórn er sönn huggun oghjálp
í mörgum mannlegum þrautuin og þjáningum. Sanrt senr áöur
þó kjarkur og þolgæöi séu altaf aödáanleg, þegár tnenn verða,
aö þola ílt, og yfirleitt sælli en ódjarfleg og óþolgóð breytni í
Jjrauturri og rangindum, veröurn vér samt aö viðurkenna, aö
þolinmæöi og stööuglyndi er ekki huggun.og aö jrað ertil margur
líkamlegur og andlegur hæfileikaskortur og mörg rnein, sem
engin bót veröur ráöin á í bókstaflegum skilningi. Mannleg
]>ekking getur dregiö úr og mildað sum þeirra, mannleg sanrhygö
og góðsenri getur gert J>au þolanlegri, en hvorki trú né heirn-
speki hefir nokkra algeröa bót á þeim aö bjóöa, né liefir nokkurn
tírna haft.
Meö J>ví Jrannig aö lýsa huggun þeirri, sem þessi trú hefir
aö bjóöa viö sorg og böli mannanna hefir aöal-hvötum hennar
veriö lýst. Þær eru einmitt hinar sömti og þær sem Jesús sagöi að'
liefön öll boöoröin aö geyma, kærleikur til guös og bróöurlegur
kærleikur til rnannana. Hún mun kenna almennan góövilja,
sern knýr menn til aö gera skyldu sína, og um leið eykur harn-