Heimir - 01.05.1911, Blaðsíða 17

HEI M I R
209
sóknarmennirnir voru lengi gramir vi5 hann út af stjórnmálutn
hans. Og mörgum embættismönnum þótti hann kenna þjóöinni
a5 telja launin eftir. Og hann hœddi — ekki lítilmagna, þaö
heföi nú veriö fyrirgefanlegt—heldur sum stórmennin og ástgoöa
þjóöarinnar—þaö var ófyrirgefanlegt. Enda hefir honurn oröiö
að því Doktor Þorvaldur hefir skemt góöa bók, æfisögu Péturs
biskups, meö uminælum sínum sumum um síra Arnljót. Síra
Arnljótur haföi ritað hæðniso'rð um biskup, en bætt úr því seinna.
Síra Arnljótur var manna sáttgjarnastur. Þoldi mótmæli mörg-
um betur, stefndi engum sem illmæltu honum, og heföi þó víst
getað haft á sumurn illmælunum. Nógu lögspakur var hann til
þess. En hann og fólk hans þoldi margt sem ekki dugar að
bjóöa mörgum. Eg set hér fáein orö úr bréfi, sem hann ritaöi
mér einum 8 árum fyrir dauða sinn:
“Eg sé á bréfutn yðar að þér eruð oröinn ákaflega reiður og
heiftrækin við heiminn. Varið yður á því! Engu varaði frels-
arinn jafnmikið við og hefndargirndinni. Iiún fer svo illa með
sálina. ”
I kostum sínum t.d.: drenglyndi og mannúð, viðsýni og
djúpsæi var hann langt á undan tímanum. Varð fyrstur til að
sjá kostina þar sem aðrir þóttust enga finna. Eg hyggað óhætt
sé að segja, aö engin prestur á Norðurlöndum nú á dögum hati
eins vel fylgst rneö memiingarstrauin heimsins og hann.
Sárfáir vina minna o>; kunningja skildu mig eins vel eöa
revndust mér eins vel og hann. Voru þó skoöanir okkar í mörgu
ólíkar og deildum við oft um þær. En hver hélt sinni skoðun.
Eg gerði mér dælla við hann en allflesta aðra. En aldrei rnink-
aði vinsemd hans við. Og var eg þó miklu meira komin upp á
vináttu hans, en hann upp á mína. Blessuð og dýrmæt er mér
hans minning. Og tómlegt þótti mér nú að koma heiin til land-
sins og vita að hann var horfinn.
Gudui. Hjiiltason