Heimir - 01.08.1911, Blaðsíða 18

282
HEIMIR
Svanir hvítir, Mahnabezee;
sungu líkast mannamáli.
Meö þeim komu í sveigöum röðum,
líkt og brostinn bogastrengur
blakti, gæsir — Waw-be-wawa.
Léku sér í loftsins bláma
fómar, Mahng, með voengjablaki,
bláir hegrar, Shu — shu — - gah-ha,
svo og rjúpur, Mushkodasa.
Uppi á hverri hríslu og þúfui
hlógu spörvarnir, Owaissa,
og á hverju kofaþaki
kvað Opechee, rauðbrystingur,
falinn inni á kjarsins kvistum
kvakaði Omemee, dúfan.
Og hinn hryggi Hiawatha
heyrði í sínum djúpu sorgum;:
fuglakliðinn kalla á sig
kom því út úr dyrum skálans,
Upp til himins augum leit hann>„
yfir vötn og merkur leit hann.
Aftur heim úr austanferðum
austur um' héruð morgunroðans,.
austan úr Wabuns víðu löndum„
vegamóður kom Iago.
Kom hinn fróði ferðalangur,
fréttir sagði um dulrœn atvikv
fátíð undra œfintýri.
A hann heima f híbýlunum;
hlýddi fólkið, er hann sagði
frá þeim undra fyrirbrigðum,.
ólkið hló og mælti þannig:
* Minr.ihaha, kona Iians er gá nýdáin.