Kirkjuritið - 01.10.1935, Síða 9

KirkjuritiíS.
„LEYFIÐ BÖRNUNUM
AÐ KOMA TIL MÍN“.
PRÉDIKUN í AKUREYRARKIRKJU
Á 1. SD. E. ÞRETT. 1935.
Eftir séra Friðrik J. Rafnar.
(<uðspjall: Lúkas 2, 4Í—52. Texti: Mark. 10, 13—16.
Guðspjall og texti þessa dags leiða huga okkar strax að
ákveðnu efni. Guðspjallið segir frá Jesú 12 ára, þegar
hann vekur hræðslu móður sinnar og undrun lærifeðranna
1 í musterinu fyrir hvarf silt og tilsvör, og síðar með setn-
ingunni, sem er ein liin alkunnasta af öllu því, sem Jesús
hefir sagt: „Vissuð ])ið ekki, að mér I)er að vera i því, sem
míns föður er?“ Og textinn er hin alkunna saga um það,
þegar Jesús blessar ungbörnin, þar sem liann segir: „Leyf-
ið börnunum að koma til min og bannið þeim það ekki,
því að slíkra er guðsríkið“. Hvorttveggja leiðir þetta að
sama efninu, börnunum og uppeldismálunum. Jesús 12
ára sýnir okkur, hvernig börnin eiga að vera. Þegar liann
l)lessar ungbörnin, sýnir liann, hvernig umhyggja full-
orðna fólksins á að vera gagnvart börnunum, hvert á að
kappkosta að leiða þau með áhrifum uppeldisins.
Öllum leiðtogum í andlegum málum og brautryðjend-
um nýrra hugsjóna, á livaða sviði sem er, hefir jafnan
verið það ljóst, að mikilsverðast og giftusamlegast alls
l'yrir málefni þeirra væri að snúa æskunni til liðs við sig,
ef til áhrifa ætti að ná. Það er enginn nýr sannleikur,
sem Þorsteinn Erlingsson fann, þegar hann kvað: Ef æsk-
an vill rétta þér örfandi hönd, þá ert þú á framtíðarvegi.
En fram á okkar daga, sem nú lifum, má þó telja, að öll
sú starfsemi, sem kallast hefir mátt æskulýðsstarfsemi,
22