Kirkjuritið - 01.10.1935, Side 26

354
Ásmundur Guðmundsson:
Kirkjuriti'ð.
setur. Skólast. Sigurborg Kristjánsdóttir bafði verið fulltrúi á
kirkjufundinum, og kyntist ég þar áliuga hennar á kristin-
dómsmáluni. Gjörir hún alt. sem í hennar valdi stendur, lil
þess að auka kirkjusókn að Staðarfelli og vill, að liúsmœðraskól-
inn sé fyrst og fremst kristinn skóli. Framúrskarandi myndar-
bragur var á öllu utan húss og innan. Enda heyrðum við nem-
endur minnast með mikilli aðdáun á skóla sinn. Eftir messu á
miðvikudag var lengi i-ætt um félagssamtök, og má mikils af þeim
vænta, þvi að bæði kvenfélag og ungmennafélag í sókninni eru
mjög samhent. Mun væntanlega ekki líða á löngu, að bæði ofn
og orgel komi í Staðarfellskirkju, og margskonar lieill eflast á
staðnum.
Aðfaranótt fimtudags gistum við i Dagverðarnesi hjá Pétri
hreppstjóra Jónssyni. Leizt mér hann svo, sem því máli væri bet-
ur borgið en áður, er hann léði fylgi sitt, og vel tók hann erindi
okkar. Ný timburkirkja er í Dagverðarnesi, smíðuð af innansókn-
armönnum og þeim til sóma. Margt fólk kom, meðal annars úr
eyjum, kaus heldur að nota góða veðrið til kirkjuferðar en að
þurka hey. Þar sá ég mér til mikillar gleði fyrverandi safnaðar-
fólk mitt úr Stykkishólmssókn. Ekkert ungmennafélag er enn i
sókninni, en rætt var um nauðsyn á stofnun þess, auk inargs
annars, á fundinum eftir messu.
Leiðin fyrir Klofning yfir á Skarðsströnd er mjög fögur, enda
vissi ég áður, að Breiðafjörður er allra fjarða á íslandi fegurstur
og tilkomumestur. Séra Ásgeir nefndi okkur bæi, en þegar við
sáum Skarð, þurftum við ekki að spyrja. Það var eins og öll þessi
tign fríðra lilíða og fjarðar væri umgerð um Skarð, og hrifningin
óx enn meir, er við hleyptum lieim Skógargöturnar. Það var ekki
ofmælt að nefna Skarð „bólanna mesta höfuðstól“. Og hver sögu-
myndin af annari leið fyrir hugarsjónir. „Sá er einn staður í
hvamminum", hafði Geirmundur mælt heljarskinn, „að ávalt er ég
líl þangað, þá skrámir það Ijós fyrir augu mér, at mér verður
eigi að skapi; og það Ijós er ávalt yfir reynilundi þeim, er þar
er vaxinn einn samt undir brekkunni“. „En í þeim sama stað
stendur nú kirkja að Skarði“, segir í Sturlungu. Nú liafði það ljós
lýst í 9 aldir. Og ég fann, að þá fyrst er kristnin yrði allri þjóð-
inni leiðarljós, myndi lienni í engu hrapa lieill. Kirkjan á Skarði
er fornleg að innan, því að bekkir eru gamlir, prédikunarstóll og
fleiri nnmir. Elzt er og prýðilegust altaristafla útskorin, gjöf frá
Ólöfu ríku. „Bríkin á Skarði en bezta má bala um tugina alda“.
Við guðsþjónustu i kirkjunni á föstudag tók ég sérstaklega eftir
því, live söngurinn var þróttmikill, og fjörmeiri en títt er hér á
landi. Bogi Magnússen. sonur „kammeráðsins", er enn á lifi, hálf-