Kirkjuritið - 01.04.1937, Síða 29

Kipkjuritið.
Iðja bænarinnar.
147
J:Cni» er fyrst og fremst íhugun og' greinargerð vor
'4alfra fyrjj. þvþ hvað vér þráum og' þörfnumst. Og þrá
nær altaf út yfir það, sem vér höfum þegar öðlast,
^ teygir sig til þess, sem vér finnum að er æðra og meira
Ver erum sjálf.
meðfæddri eðlishvöt finnum vér, hversu smá vér
erum, hversu heimar sannléikans lig'gja ókannaðir
1 lverfis oss, og liuga vorn hungrar og þyrstir í æðri
kingu, æðra mátt og skilning, en vér höfum þegar
ast- f þessari þrá er lifið í raun og veru fólgið, því að
lJidireins og vér hættum að þrá eilthvað, sem er fyrir
1 oss sjálf, hverfur löngunin til lífsins.
j. essvegna er hænin í sálfræðileg'um skilningi fyrst og
emst greinargerð þess, sem vér þráum, hún er meðvit-
c athygH og' einheiting liugans að lífsþörfum vorum
^ 1 shugsjónum. En í annan stað er bænin meðvitandi
0 'tirlögð einheiting viljans og lífsmáttar vors í þá átt,
sc» l>rér vorar stefna. '
merson, amerískur spekingur, hefir komist þannig
°iði, ag ajjjr menn S(4 æfinlega að biðja og öllum
v-nm se sefinlega svarað. Með þessu á hann vafalaust
aJt að í öllum mönnum búi þessi lrfsþrá, að auka
einhverju við reynslu sína, mátt eða hæfileika -
, að bsenin sé ekki aðeins skilningur vor á því, sem
cr þráum, heldur einnig starfið að því, sem vér þráum
ug eittlivað svijiað þessu mun hafa vakað fyrir vest-
þ*na shdldinu Stephani G. Stephansyni, er hann kemst
nnig að orði í kvæðum sínum, að lieitust hæn sé vinna.
Ur • bÍðja þý®ir ekki aðeins það, að þrá eitthvað, held-
p einnig að starfa að uppfylling þess, sem vér þráum.
íslenzkt máltæki segir, að Guð hjálpi þeim, sem
fólo^a S<ir sjálfir' 1 11V1 er liessi mikli sannleikur
atl&lni?’ að hæn vor verður þá fyrst fullkomin, þegar
fulli ln að llvi’ sem ver þörfnumst, er snúin upp i svo
þv- °minn vilja til að öðlast það, að vér vinnum að
1 af öllum lífs og sálarkröftum.