Kirkjuritið - 01.01.1945, Blaðsíða 7

Kirkjuritið.
Lind lífsins.
IJú þyrstu hjarla særðu svalar,
„mín sál hún þráir þig, ó, Guð“.
Við einan Drottin önd min talar,
þeim andans mætti sameinuð,
sem gaf mér líf og ljóssins vl
og lætur lijartað finna lil.
Frá bernskutíð lil elliára
við erum synd og veikleik liáð,
hver mæðustund, liver mótgangshára
er mæld og séð af Ðrottins náð.
Ef trúarþrekið ris i raun,
þá réttir Guð oss sigurlaun.
Með aðstoð Drottins vil ég vaka
og vinna, meðan dagur er,
þá erfiðið mig sizt má saka,
því sjálfur Guð æ lijálpar mér
að mega hera hjrrði þá,
sem hjargar dauðans glötun frá.
IJú kærleikslind, sem kraftinn hefur,
æ - kom með dögg í hrjóstið mitt.
Þinn lífsins vökvi vöxtinn gefur,
að vikna megi barnið ])itt.
Þær náðargjafir nú ég finn
í nálægð þinni, faðir minn.
lngibjörg Guðmundsson.