Kirkjuritið - 01.06.1959, Side 8

246
KIRKJURITID
sagðar, ljóð flutt og helg fræði yfir höfð. Faðir minn var og er
vakandi áhugamaður, einlægur og trúr sonur kirkjunnar. Hann
vakti mér menntaþrá og kom mér af stað út á námsbrautina.
Oft sat ég við hlið hans í meðhjálparasætinu í Langholtskirkju
og fann djúpt bergmál í huga mér af orðum hans, er hann
flutti bænina: Drottinn, ég er kominn í þitt heilaga hús til að
lofa þig og ákalla.
Lífið á marga hljóma. Mestu varðar, hvernig fyrsti tónninn
er stilltur. Þetta, sem ég hef hér vikið að, er grundvöllur trúar-
lífs míns og trúarafstöðu. Kirkjan varð mér þegar í bernsku
stór og helgur veruleiki. Ég er alinn upp við gamalgróna alþýðu-
guðrækni og hafði ótvíræð kynni af áhrifum hennar, þeim styrk
og hugarfarsrækt, sem hún veitti. Þessi bernskumótun reyndist
sterkari öðrum áhrifum, sem síðar létu til sín taka og stefndu
hug mínum til annarra átta, og mér er ljóst, að þau réðu úr-
slitum um lífsstefnu og æfistarf, þótt ég megi og muna og
þakka annað fleira ómetanlegt, sem góðir menn lögðu til þess.
Ég lærði undir skóla hjá Helga Lárussyni á Kirkjubæjar-
klaustri, og hjá fermingarföður mínum, séra Birni O. Björns-
syni, þá í Ásum, og minnist beggja þessara ljúfu mannkosta-
manna með djúpri virðingu og þökk.
Ekki hefði mér verið unnt að þreyta menntaskólanám til
lykta, ef ég hefði ekki notið að móðursystur minnar, Júlíu Sig-
urbergsdóttur, og vina hennar, hjónanna Kristinar Sigurðar-
dóttur og Helga Helgasonar verzlunarstjóra. Vetrartíma dvald-
ist ég í húsi hjónanna Margrétar Þorvarðardóttur og Júlíusar
kaupmanns Árnasonar. Meðal annarrar blessunar, sem ég naut
á því göfuga heimili, voru kynni mín við Sigurð Pálsson, þá guð-
fræðistúdent. Leiðir okkar lágu aftur saman að Mosfelli í
Grímsnesi, en þar las ég undir stúdentspróf hjá séra Guðmundi
prófasti Einarssyni, stórbrotnum öðlingi. Á einverustund uppi
á Mosfelli eitt síðsumarskvöld varð mér ljóst, að bernsku-
draumur minn um það að gerast prestur, átti að rætast.
Til náms míns erlendis studdi mig tengdafaðir minn, Þorkell
Magnússon, af fremur rýrum efnum sínum en því meiri dreng-
skap. Þau 4 ár, sem ég dvaldist að námi við háskólann í upp-
sölum, veittu mér útsýn, sem ég bý að alla tíð.
Það voru mikil umskipti að fara beint frá háskólanámi til
prestsþjónustu á Skógarströnd. En þau voru mér holl. Ég vildi