Kirkjuritið - 01.06.1959, Síða 11

KIRKJURITIÐ
249
frelsi, því að mannssálin er þannig stillt af skapara hennar
og föður, að fagnaðarerindi Krists megi snerta alla dýpstu
strengi hennar. Sá, sem breytir fagnandi eftir því sjálfum sér
trúr, er frjáls, og undirstöðu lífs hans verður hvergi haggað,
eins og Kristur boðar í niðurlagi Fjallræðunnar.
Vér viljum setja sannleikann hátt í trausti þess, að sann-
leikurinn gjöri oss frjálsa. En sannleikurinn er Kristur sjálf-
ur: Kenning hans, líf, kærleiksfórn, dauði, upprisa. Oss þykir
mikils vert um merkið, sem Lúter reisti í Worms í nafni hans.
Það er ekki sægur trúfræðirita né erfikenningar, sem eiga að
hafa úrskurðarvaldið um trú vora, líf og breytni, heldur aðeins
Jesús Kristur. Samvizku mannsins upplýstri af anda Krists ber
úrskurðarvaldið. Þannig er kirkjudeild vor grundvölluð á sam-
vizkufrelsinu.
Vér viljum treysta því, kæri bróðir, að þú munir gerast leið-
togi vor íslendinga í þeim anda og fetir þannig í fótspor beztu
biskupa vorra og haldir stefnunni í nafni Jesú Krists, kennir
fagnaðarerindi hans, hið hreina og fullkomna Guðs orð, eins og
það er að finna í hinum spámannlegu og postullegu ritum og
i anda vorrar evangelisk-lútersku kirkju, er þú einnig hézt
fyrir fullum tuttugu árum, þegar vér lögðum yfir þig hendur
við prestsvígslu þína.
Vér biðjum þér blessunar í baráttu fyrir frelsi kirkju vorr-
ar og að þú megir jafnan reynast trúr sannleilkanum, að þú
ákallir Guð í hverjum vanda líkt og sjáarinn Samúel forðum:
Tala þú, Drottinn, þjónn þinn heyrir. Heyrir og hlýðir.
Vér óskum þér þess, að þú öðlist þá náð að leiða þjóð vora
á vegi kristilegrar siðmenningar, sannleiks og varðveizlu á
frelsisarfi feðra vorra og mæðra kynslóð af kynslóð, svo að
hún sé og verði Guðs þjóð og kirkja vor skipi með heiðri sæti
sitt meðal kirkna þjóðanna, því að til frelsis kallaði Kristur oss.
Kærleikurinn er annað einkenni kirkjunnar. Hún er móðir
vor. Um það varðar mestu. Já, öllu. Kærleikurinn til Guðs og
rnanna er að dómi Jesú uppfylling lögmálsins. Og Páll postuli
hefur svo lofgerðaróð sinn um kærleikann:
Þótt eg talaði tungum manna og engla,
en hefði ekki kærleika,
yrði eg hljómandi málmur eða hvellandi bjalla.