Kirkjuritið - 01.02.1963, Side 35

KIHKJIIItlTlF)
81
11111 stað og kirkju, gerðist sá atburður, sem mjög varð umtal-
a^uri að eldpresturinn séra Jón Steingrímsson á Prestbakka,
koni vestur í kvonbænaför. Var hann staddur á Setbergi sunnu-
*^a8 þann, er séra Björn Halldórsson kvaddi söfnuð sinn, og
seSlr bann, að sú ræða, sem séra Björn flutti þá, liafi verið
’>ypparleg og gegnumþrengjandi“ þ. e. ágæt og áhrifarík. Hann
kveðst aldrei fyrr á ævi sinni liafa liitt fyrir betri manneskjur en
gomlu prestsbjónin, sem allt höfðu til að bera, sem höfðingja
nia Prýða. En bann lirósar ekki viðtökunum hjá ungu prests-
l'jónunum. Séra Björn Halldórsson var alblindur orðinn, er
bann kvaddi söfnuð sinn 1786. Réttum 170 árum síðar stóð ann-
ar blindur prestur í prédikunarstóli Setbergskirkju. Það var
œskulýðsleiðtoginn, séra Friðrik Friðriksson. Séra Björn Hall-
dórsson lézt 1794, nálega sjötugur, og var grafinn í framkirkju
a Setbergi. Eftirmaður b ans, Björn Þorgrímsson, var um margt
oierkur maður. Ebeneser Henderson, sem ferðaðist um Island
að útbreiða Ritninguna, gefur lionum þennan vitnisburð:
«Hann er talinn vera á meðal binna fremri prédikara lands-
lns °g er einn þeirra fáu, er flytja ræður sínar eftir minni“.
Henderson bafði ætlað sér að blýða messu bjá séra Birni Þor-
griinssyni, er liann var bér á ferð 1815, en liann bitti séra Björn
1 Ólafsvík, er liann var þar á vísitasíuferð sem prófastur bér-
a®«ins. Henderson varð því að láta sér nægja að hlýða messu
lJa aðsloðarprestinum, Birni Pálssyni, sem varð svo ári síðar
'ftirinaður séra Björns Þorgrímssonar sem sóknarprestur á
j etbergi. Henderson var viðstaddur jarðarför og messu að Set-
^g1 og lýsir bvoru tveggja í ferðabók sinni. Um inessuna
seglr liann: „Ræða prestsins var látlaus og uppbyggileg. Hún
Jailaði um annað líf og uppskeruna þar af jarðlífinu. Fjöldi
var til altaris og var svo að sjá, sem athöfnin liefði mikil
alirif á það“. Séra Björn Pálsson liafði brauðaskipti við séra
|nar Sæmundsson Einarsen 1828 og fékk þá Þingvelli. Séra
j lllar var svo prestur á Setbergi í 27 ár. Eftir liann kom Jón
er>ediktsson 1855 til 1861. Prestskapur lians varð skammur,
011 «ögulegur. Var liann kærður fyrir að liafa verið drukkinn
'lllessugjörð og fleiri voru sakargiftir á liendur lionum.
‘ 1 tsyfirvöldin, þ. e. stiftsamtmaður og biskup, lögðu þann úr-
'Urð á, að málsókn skyldi niður falla, en prestur skyldi greiða
se 1 fyrir miður sæmandi orðbragð og liegðun, og frá Setbergi