Kirkjuritið - 01.04.1970, Blaðsíða 32

KIltKJ UlílTIÐ
174
Þetta er römm villukenning.
Ranglæti veSur uppi í öllum löndum, margs konar. Og
engum dylst að margar þjóðir eru beittar hróplegu óréttlæti
af sér voldugri þjóðum. Stórveldin sýnast telja sig réttborU1
til að skipta heiminum á milli sín. En skoðanakúganir 1
Rússlandi og kynþáttadeilurnar í Bandaríkjunum sanna m. a-
að þau eru ekki þeim vanda vaxin. Yið Islendingar eruin
ekki svo lieilagir að liér gæti einskis ranglætis. Við skidum
horfast í augu við þá staðreynd.
Kærleikurinn og réttlætið eru jafn lífsnauðsynleg mannlífs'
gróðrinum og sólin og regnið gróðri jarðar. Og þau verða
að lialdast í hendur í þeirri kirkju, sem ætlar sér mikil áhrif
í samtíðinni og liorfir með vaxtarvon til framtíðarinnar.
„Þetta voru beztu tímar og hinir verslu“
(Hér fer á eftir niðurlag á grein eða réttara sagt ræðubrot
eftir Jónas Haralz, bankastjóra, sem ég vona að mér fyrirgefist
að taka úr Lesbók Morgunblaðsins 8. marz þ. á.).
Okkar tímar liafa valið sínar leiðir eins og allir aðrir tímar. Við
höfum valið leið hraðfara tækniþróunar og velmegunar. Su
leið liefur fært þeim liluta heims, sem við lifum í, veraldlegal
allsnægtir. Enginn, sem af eigin raun eða lýsingum annari'a
þekkir skort og hörmungar fyrri tíma, — tíma, sem aðeillS
eru nokkra áratugi að baki okkar, — getur talið, að sú lei^
liafi verið illa valin. 1 einhliða sókn að þessu markmiði höfun1
við liins vegar lítið sinnt afdrifum meðbræðra okkar í heiluU1
heimsálfum, og við vitum nú, liöfum við ekki vitað það áður?
að við höfum valdið spjöllum á náttúrunni umliverfis okkur?
sem fyrr en varir geta grafið undan allsnægtunum.
Tímar okkar hafa hafið þjóðina og þjóðernið til vegs °r
hyggt á þeim grunni ríki nútímans. Það var á sínum tíma rét1
leið, og val liennar liefur borið ríkulegan ávöxt í bættuu1
efnahag og hlómlegri menningu. En þessi leið fól í sér að verU'
legu marki afneitun mannlegs bróðurþels og mikilvægis a^'
þjóðlegra samskipta. Þegar verst gegndi fól hún í sér styrjalfhr
og liryðjuverk.