Kirkjuritið - 01.04.1970, Side 38

kirkjuritiÐ
180
Símstöðvar, sem gáfu talsverðar tekjur á mörgu prestsetriu11
eftir að sveitasíminn kom, og voru auk þess til mikilla þæg"
inda og frjálsræðis, eru nú liorfnar af öllum gömlu stöðunuin
nema Mælifelli og Þingvöllum. 1 staðinu er presturinn kou'"
inn á línu með 10—20 öðrum notendum, þannig símalaus að
kalla, vegna liins algenga ólieiðarleika fólks að hlera símtöl-
Með símstöðinni er víða farin síðasta von prestseturs í sveit-
Henni fylgdi lífrænt, launað starf og samband við umheimi"11-
Vegna fámennis í sveitum nútímaþjóðfélagsins vantar sveita-
prestinn verkefni, sem komi í stað búskaparins. Þó eru fjar‘
vistir lians miklar að lieiman, af því hve brauðin eru orð-
in víðlend og í mörgum sóknum. Sama gildir og um lekjur?
að í stað afraksturs af búi kemur ekkert. En viðhald útivið
kostnaðarsamt. Þetta tvennt hefur stuðlað að flutningi margr®
presta. I stað aðgerðarleysis og teknaskorts býður kauptúm0
upp á ýmiss verkefni, vel launuð og jafnvel skemmtileg. Aðeii'S
þeir, sem grúska og skrifa láta sér ekki leiðast langan vetur
í afskekktri sveit. En lítið bera þeir úr bítum — annað el1
það að þrauka. Kosturinn er jafnan þröngur. Fámenniu'1
fylgja og erfiðleikar um allar samgöngur: póst, verzlun, lækn'S'
þjónustu o. s. frv. Eigi prestslijónin börn kemst frúin ekk'
að lieiman með manni sínum vegna þess að enginn er nokkurs
staðar í nánd, sem gætt getur barnanna. Þá eru organistar
harla sjaldgæfir í fámenninu. Hamlar það víðasl messuliahh 1
sveitum og lamar jafnvel starf sumra presta. Enn fren'U
er erfitt að koma saman kirkjukór í hinum litlu sóknum. J 01
veldar það svo mjög starfið, að óviðunandi er til lengdar. "
Hræðslan við einangrun, léleg kjör og tilbreytingaleysið er
svo útbreidd meðal presta, sem prestleysi afskekktu staðai'Ua
sýnir, vegna þess að hún er byggð á sterkum grun uB a
framtíðin sé bundin og liáð staðnum þar, sem presturin'1
lendir í upphafi. Hann losni ekki þaðan. Fjötrana reyna U'e1111
svo að leysa, þá allt um þrýtur, með því að flýja í næsta þotp-
Ólík er tíðin og þegar Daníel þráaðist við á Hrafnagili. í>esS^
orsök til flutnings prestseturs mætti fyrirbyggja með þv' a
flytja óánægðan prest í annað kall, en rangt hlýtur að teljast
í svo miklu máli að láta persónuleg sjónarmið eins nialllls
ráða. Aldrei er fullreynt, þó að þrautreynt sé í einu einsta
lingsbundnu tilviki.