Kirkjuritið - 01.04.1975, Blaðsíða 24

kristindómur án trúar. ÞaS er stað-
reynd að tómhyggjan hefur í vissum
tilfellum leitt út í slíkar ógöngur.
Jafnvel myndmál tómhyggjunnar
getur verið varasamt. Ég skil vel hvað
rektor er að fara með dæmisögu sinni
um öldurhúsið og kirkjuna í niðurlagi
greinar sinnar. Með slíku myndmáli er
þó auðveldlega hægt að rekja sig
áfram til þeirra vega sem yrðu til lítils
farnaðar fyrir kristna menningu.
Tillich og Bultmann hafa efalaust
báðir óskað þess að gera hinn kristna
boðskap aðgengilegri fyrir nútíma-
manninn. Þeim guðfræðingum mun þó
fjölga sem hafna aðferðum þeirra og
telja að þeir hafi misst marks. Til-
veruguðfræðin úreldist óðum eins og
hvert annað tískufyrirbæri.
Sú hreina trú sem óhætt er að hvetja
íslenska presta til að boða hlýtur að
eiga sér dýpri rætur en tískufyrirbrigði
lífsleiðrar og órólegrar kynslóðar. Sú
lind sem best nærir okkar trú er lind
Biblíunnar sjálfrar sem ein er hinn sí-
gildi mælikvarði hreinnar trúar.
Þá hreinu trú þarf að vísu að boða
með orðum sem hver ný kynslóð skil-
ur. En þó skiptir mestu máli að við
hvorki aukum við né tökum burt neitt
af orðum hinnar helgu bókar og minn-
umst varnaðarorða postulans að fram-
ganga ekki með fláttaskap né falsa
Guðs orð.
Skrifað í Þykkvabæ á þrenningarhátið.
Kristján Róbertsson.
22