Kirkjuritið - 01.04.1975, Qupperneq 61

reyndar liðið, að vorkunnarmál er, þótt
Þeir sjálfir og þorri fólks í landinu hafi
ruglazt í ríminu og trúi því orðið, að
"rétttrúnaður“ sé sú Grýla, er gangi
næ.st höfuðpaurnum sjálfum.
Ég hef þó von um, að síra Heimir
erh ekki við mig þennan klaufaskap.
Mer er kunnugt, að hann hefur áþekk-
ar mætur og ég á öðrum höfuðklerki
rétttrúnaðarins á islandi, síra Hall-
9rími, og því, sem hann orti um,,hreina
Samvizku og rétta trú.“
Stríð um Krist
^ngum leikmanni er láandi, þótt hann
^unni að hafa villzt í þeim tröllaskógi
iii9|'esis, sem sáð hefur verið í akur
khstninnar á íslandi á þessari öld. Það
rnun og mála sannast, að margur mun
ei9a erfitt með að átta sig á því, sem
dei't er um. Sannleikurinn er þó sá,
aS hér er hvorki meira né minna í húfi
en það, sem kristnir menn hafa orðið
aS verja með blóði sínu og lífi frá upp-
hafi- Hér er um það að ræða, hvort
Biblían sé heilög bók og orð frá Guði
eiiegar lærdómar misviturra manna.
Hér er deilt um sjálfan Krist og endur-
iausnarverk hans. Var hann Guð og
frelsari eða einungis maður, sem pré-
éikaði hugsjónir? Frelsaði hann menn,
ellegar verður hver að frelsa sjálfan
si9? Um aldir hafa kristnir menn tal-
lS’ að trú þeirra væri ónýt, ef hafnað
^æri vinisburði Biblíunnar um upprisu
rists og gildi hennar. (I. Kor. 15, 14.)
. eir hafa talið, að þá væri enginn krist-
!nn dómur og heiðarlegast væri að
lata það. — Um þetta stendur stríðið,
°9 það er grundvöllurinn og hyrningar-
steinninn. (I. Kor. 3, 11; Post. 4, 11.
12.) Baráttan um andatrú og „frjáls-
lyndi“ á islandi er aðeins minni háttar
skærur í því stóra stríði. Það ættu guð-
fræðingar að vita, og sæmst væri þeim
að viðurkenna það heiðarlega, í stað
þess að róta upp moldviðri rógs og út-
úrsnúninga um ,,rétttrúnað“ og and-
stæðinga sína til þess að reyna að
villa um fyrir almenningi.
Fölsuð saga
Vitrum mönnum og lærðum er nú orð-
ið Ijóst, að þjóðarsaga íslendinga, er
,,meira og minna fölsuð saga“, eins og
Sigurður Nordal lét um mælt. Meðal
annars hefur fyrr og síðar verið reynt
að kenna íslendingum, að þeir hafi
aldrei verið almennilega kristnir, að
kristnitakan hafi aðeins verið pólitík,
að kristin hámenning hafi aldrei náð
til íslands, að siðaskiptin hafi einung-
is verið danskt ofbeldi, að rétttrúnað-
urinn hafi aldrei orðið annað en dauð-
ur rétttrúnaður á íslandi og helztu
ávextir hans verið galdrabrennur og
stóridómur, að trúarhræringar hafi
aldrei orðið að neinu marki á islandi,
fyrr en andatrú kom til sögunnar. Sum-
ir þeir, sem fengizt hafa við að túlka
íslenzka sögu, hafa meira að segja
haldið því fram, að þjóðarátrúnaður
íslendinga hafi alltaf verið einhvers
konar draugatrú. Aðrir telja íslendinga
hafa verið kreddulausa frjálshyggju-
menn frá upphafi, hvaðan sem sú
frjálshyggja á nú að vera sprottin.
Auðvelt er að falsa sögu. Gott dæmi
þess má finna í skrafi manna um
messusöng og messusiði hér á landi
59