Kirkjuritið - 01.09.1975, Qupperneq 60

Orðabelgur
Stunur og dæsingar
Ritstjórar Morgunblaðsins og einhverj-
ir fleiri virðast hafa þungar áhyggjur
af íslenzku þjóðkirkjunni og framtíð
hennar. Hér og hvar eru stunur þeirra
og dæsingar komnar á prent. Kirkjan
er að einangrast, segja þeir og eiga
þá við biskup og prestana, hafa gleymt
því með öllu, að kirkjan sé nokkuð
annað. Þeir segja, að kirkjusókn fari
versnandi, sé raunar engin orðin,
vegna þess að prestar kunni ekki að
tala tungumál samtíðarinnar, heldur
séu að kljást um orð og kreddur, sem
litlu máli skipti. Þeir segja, að fólkið
þyrpist til miðlanna og jókanna, því að
þar fái það þó eitthvað fyrir snúð sinn.
Prestum væri nær, telja þeir, að taka
höndum saman við þá ágætu menn og
berjast gegn vantrúnni og kommún-
ismanum í stað þess að vera að sam-
þykkja eitthvað á synódum.
Nú hafa meira að segja nokkrir
virðulegir guðfræðikennarar bæzt í
þessa blásturshljómsveit. Orðið, rit
félags guðfræðinema, er nýlega út-
komið, forvitnilegt sem oft áður, og
ber þó frá, hve myndir eru góðar.
Þannig eru nokkrar myndir af prófess-
orunum hver annarri betri. Mestur
hluti ritsins er þáttur um trúmáladeilur,
og birtast þar umsagnir og álit sumra
kennara guðfræðideildar Háskóla is-
lands. Þar að auki er í heftinu ritgerð
eftir Jón Sveinbjörnsson, prófessor,
um ritskýringu og útleggingu, og er
þar að vonum nokkuð vikið að predikun
og hæfni íslenzkra presta.
Predikaö fyrir ofan garð og neðan
Jón Sveinbjörnsson segir m. a., er
hann fjallar um afstöðu presta til
guðfræðideildar: „Meira að segja hafa
margir prestar nærri því hrósað sér af
því, að þeir hafi aldrei þurft að fletta
upp í gríska Nýja testamentinu, eftif
að þeir luku prófi í deildinni.11
Þessa afstöðu til grískunnar teltir
prófessorinn sýna „nokkuð almenna
afstöðu presta til guðfræðideildarinn-
ar sem fræða og undirbúningsstofnun-
ar. Jafnframt bendir hann á nauðsyn
lifandi sambands guðfræðideildar oQ
presta annars vegar og síðan þeirra
aðila við söfnuðina og fólkið í landinn
hins vegar. í framhaldi af þeirri ábend-
ing er síðan vitnað til könnunar á pre'
dikunum presta í Linköpingsstifti í Svi-
þjóð. Er af þeirri könnun ályktað, að
hinir sænsku prestar virðist lítt hafa
þekkt áheyrendur sína. Þar næst seg'r
orðrétt:
„Óneitanlega væri það mjög Þarft
verk að kanna afstöðu fólks hér a
landi til predikana presta. Ekki svo a
skilja, að þannig mætti finna einhverja
218