Kirkjuritið - 01.09.1975, Qupperneq 73

vegna þess að það er frá Guði komið.
1 Genesis 1 er þetta birt í samhengi við
víðerni og fyllingu heimsins. I Genesis
2 miðast þetta fremur við dýpt og
gátu mannlegrar til'veru. Hvorug sag-
an reynir að birta tilveruna að hœtti
skynseminnar með því að útskýra upp-
runa hennar, Báðar sögurnar miða
fremur við að birta sjónarsvið og
þá um leið takmörk vandamála og
spurninga mannsandans, spurninga,
sem ekkert einfalt né endanlegt svar
er til við. Spurningin, sem fengist er
við í Genesis 1 er um það, hvernig
háttað sé upphafi alls. Spurning Gen-
esis 2 er: Hvers vegna er maðurinn
eins og hann er? Báðum þessum
spurningum mannsins er ósvarað og
þeim cetluð margvísleg sVör. Þegar
svo báðar sköpunarsögurnar beina
spyrjandanum til Guðs, skaparans, þá
9efa þœr báðar til kynna, í því( sem
þœr birta um sköpunina, þau mörk
þar sem spurningar mannsins hljóðna
1 œgiblandinni auðmýkt fyrir augliti
skaparans. Þannig er þetta í Genesis
2 og 3, þótt með ólíkum hœtti sé og
1 Genesis 1.
I Genesis 1 er sköpunin framvinda,
^allkomin í sjálfri sér. Hin skíra sköpun
jarðar og mannkyns er stefið. Þvi lýk-
Ur algjörlega með Genesis 2:1—3 og
er það þa nnig afmarkað frá öllu öðru,
er síðar verður. Þar er lokahljómur
þessa söngljóðs um sköpunina.
Genesis 2 skal aðgreina frá Genesis
1- Ekki eingöngu af því að maðurinn
er þar höfuðatriðið. Sköpun mannsins
er ekki verk, sem lokið er, heldur eiga
^enesis 2 og 3 saman. Hér er ekki um
e,na sögu að rœða, sem segi frá
sköpun mannsins, og síðan aðra(
sem fáist við syndafallið. Hér er frem-
ur einn afmarkaður atburður, sem
nœr frá aukasetningunni 2:4b, (sem
fremur gerir ráð fyrir, að sköpunin hafi
þegar átt sér stað, heldur en að segja
sögu um hana) til frásagnarinnar af
því er Adam og Eva eru rekin úr garð-
inum Eden. Hér eru megin andstœð-
urnar. Ólíkt kap. 1 þá eru kap. 2 og 3
settir fram eins og um sjónarspil sé að
rœða, drama sem bœði sé áhrifamikið
og bendi út fyrir sjálft sig og til sög-
unnar. í Genesis 1 eru sköpunin og sag-
an greinilega aðskilin. í Genesis 2 og
3 er hœgt að segja, að sagan hefjist
mitt i sköpunarverkinu. Það er frá-
saga, sem hefst með sköpuninni og
miðar frá upphafi við samtíma raun-
veruleika áheyrandans. Frásögnin er
ekki bundin við að segja frá mis-
munandi þróunarskeiðum, sem hafi
hlutverki að gegna í fjarlœgri forsögu,
þ. e. eitt skeið fyrir syndafallið og
annað eftir það. Öllu fremur sýnir
hún lesandann í eigin umsvifum og
hvernig raunveruleg tilvera hans sé
með sögunni um það, hvernig allt hófst.
Hinn mikli dramatíski þungi er
auðsœr af gerð Genesis 2 og 3, sem
er að byggingu mjög ólík hinum tveim
gerðum í Genesis 1. í grófum dráttum
má lýsa gerð Gen. 2 og 3 á eftirfar-
andi hátt:
la — Sköpun karlmannsins
(2:4b-7)
lla — Garðurinn og skipunin
(2:8—15)
Ib — Sköpun konunnar
(2:18—25)
llb — Óhlýðni við skipunina
(3. kap.)
231