Kirkjuritið - 01.09.1975, Síða 79

arerindið í Genesis 3:21 alveg !
skuggann, og er þó um það, að Guð
veiti manninum líf, enda þótt hann
hafi fyrirgjört því með yfirtroðslum
sínum.
Við stöndum hér frammi fyrir
ókvörðun um túlkun ó Biblíunni( sem
hefir grundvallarþýðingu og vlðtœkar
afleiðingar. Skýrendur nú ó dögum
eru yfirleitt sammóla um að segja, að
Genesis 3:15 geti ekki verið fyrirheit
um hjólprœði (Heilswort), þar eð það
sé i rauninni hluti bölvunar yfir högg-
°rminn (vers 14 og 15) Fyrirheitsorð
Qeti ekki verið fólgið i orði bölvunar.
Astceður eru og fleiri, sem ekki verða
nefndar hér. Ef menn halda fast við
það, að Genesis 3:15 sé fyrirheit um
Knst og hjólprœði hans, þó neyðast
rnenn til að leggja meiri óherzlu ó
þetta vers (3:15) heldur en Genesis
^:2l. Þó hafa þeir einnig ókveðið,
^vernig öil sagan skal túlkast, eins
°9 óður er nefnt. En skýrandinn stend-
Ur nú frammi fyrir þeim vanda. hvort
^ann sé fús til eða ekki að lesa sög-
Una í eigin samhengi eins og í upp-
^afi var œtlazt til. Bœði samhengið
°9 sú túlkun, sem verður að heimfœr-
Qst til sögunnar, eru auðsœ þeim skýr-
Qnda, sem ekki er haldinn fyrirfram
9erðum skoðunum. Túlkunin felst í
þössum þremur versum, sem óður eru
nefnd (2:25; 3:7; 3:21;). Það er einmitt
ag áherZ|a skal á það lögð, að
tuIkun, sem fellur að textanum veldur
Pví, að unnt er að sjá og styðja tak-
rnark hinnar venjubundnu skýringar,
sem fann hjálprœðisfyrirheit I Genes-
is 3:15. Fyrritíðar ritskýrendur tóku
réttilega eftir því, að boðskapur von-
arinnar hlaut að vera í Genesis 2 og
3, — eða þá, að efni þessara kapi-
tula benti til hjálprœðiserindis. Eftir
skýringaraðferðum þeirra, (sem ekki
þurfa að hafa áhrif á aðferðir okkar,)
þá þótti þeim strengur vonarinnar eða
hjálprœðisins sleginn í fyrirheiti um
Krist (vers 15). Sé það hins vegar svo,
að við sjáum boðskap vonarinnar í
21. versi, sem er hátindur sögunnar,
þá er þar ekki minni boðskapur en í
hinu svonefnda ,,protoevangelium" í
Genesis 3:15. Það, að manninum eru
fengin klœði, er máttugt tákn, í lítil-
lœti s!nu, um fyrirgefningu Guðs. Það
l!f, sem mönnum var gefið, en þeir
svo fyrirgjörðu, er líf, sem er einungis
fœrt fyrir fyrirgefningu Guðs. Þetta
er ekki beinlinis sagt hér, en gefið til
kynna fyrir þetta tákn. Þess vegna er
21. versið hógvœr ábending um tak-
mark sögunnar, sem hófst með sköp-
un mannsins.
Við höfum aðeins getað bent á einn
þátt hugsunar í sög.u, sem býr yfir ó-
mœlisdýpt, — sögunni um manninn,
er Guð skapaði, en syndgaði sakir
óhlýðni. Ég hygg þvi, að ihugun okkar
hafi gjört það Ijóst, að Genesis 2—3
er í rauninni ein saga. Hún miðar við
gátu mannlegrar tilveru frá upphafi,
sem birtir ófullkomleika, þótt hún sé af
Guði gjörð, ófullkomleika, sem setur
þessari tilveru skorður i öllum efnum.
237