Fríkirkjan - 01.07.1901, Blaðsíða 6

102
þá geta kennt sannleikann svo ugglaust sé í íiðrum efnum?
Ef hann hefur ekki haft vit á jarðneskum efnum, mun hann
þá bera skyn á himneska hluti? Sjálfur hefur hann kveðið
svo að orði: „Ef þér trúið mér ekki, þegar ég segi yður jarð-
neska hluti, hvernig munið þér þá trúa, ef ég segi yður liimn-
eska hluti (Jóh. B, 12). Þegar Gyðingarnir undruðust skiln-
ing hans á ritningunni og sögðu: „Hvernig þekkir þessi ritn-
ingarnar, og hefur þó ekki lært?“ svaraði Jesús: „Minn lær-
dómur er ekki minn, heldur þess, er mig sendi.“ Með þess-
um orðum gefur hann í skyn ekki að eins það, að hann hali
óvenjulega mikla þekkingu á gamla testamentinu, heldur einnig,
að skilningur sinn á ritningunni sé frá guði og það, sem hann
segi um hana, sé því samþykkt af guði. Nú fer þess vegna
að verða örðugl að halda því fram, að Kristur hafi ekki haft
vit á að dæma um gamla testamentið.
Hvorugur kosturinn er góður, og hvorn þeirra sem maður
kýs, kemst maður loks að sömu niðurstöðu, haldi maður hugs-
aninni áfram rökfræðislega. Maður neyðist loks til þess að af-
neita guðdómi Krists.
Fæstir þeirra manna, sem út á þessa villugötu „kritíkar-
innar“ ganga, gjöra sér grein fyrir þvi í fyrstu, að þangað
liggi leiðin, ef eigi er snúið við. Fyrir þessari hættu hefur
séra Jón Helgason augsýnilega ekki gjört sér grein í fyrra,
þegar hann ritaði í Mai-blað „Verði ljóss“ sína hugsunarfræðis-
lega skökku og trúfræðislega röngu grein „Jesús Kristur og
gamla testamentið. “ í þeirri grein lendir hann háskalega
framarlega á gjárbarminn: afneitun á fullkomnu guðdómseðli
Krists.
Ég hefi enga ritgjörð séð á íslenzku hættulegri fyrir rétta
trú en áminnzta ritgjörð í „Verði ljós“, því hún hefur í sér fólg-
in, þótt leynileg sé fyrir augum almennings, frækorn þeirra
öfga og villu, sem „hærri kritikin“ hefurlent í hjá öðrum trú-
fræðingum, sem lengst eru komnir í áttina, að neita undir-
stöðuatriði kristinnar trúar.“ (Framhl)