Fríkirkjan - 01.07.1901, Blaðsíða 15

111
Pað var leiðinlegt að hlýða á hinar löngu umræður, er
þvi næst urðu um frumvarp til reglugjörðar fyrir sóknarnefndir,
sem biskup hafði samið og bar fram. Lengi, lengi var verið
að ýtast á um það, hvort presturinn yæri rétt talinn í sókn-
arnefnd eða hann væri ekki í nefndinni. Lögin virðast nú
rejmdar allgreinileg um þetta efni, nl. að presturinn sé ekki í
nefndinni; en einu má gilda, um þetta atriði var lengi deilt.
Þá urðu og talsverðar umræður um, hvort gjöra ætti sóknar-
nefndum að skyldu að eiga fund með sér fjórum sinnum á
ári, eða að eins þrisvar eða tvisvar. Slíkt verður auðvitað að
ákveða nákvæmlega, þegar knýja á fram trúarlíflð með laga-
setningum! Þá komu og til greina þau vandræði, þar sem
kirkjur eru stórar, að meðhjálparinn á bæði að lesa bæn í
kórdyrum og líka að klykkja út með klukku, sem er lengst
frammi í kirkju eðá allar götur uppi í turni. Par iagði dócent
J. H. orð i belg, einu orðin, sem vér heyrðum hann tala á
allii þessari sýnódus, þegar frá er skilinn fyrirlesturinn langi.
En það voru líka gullvæg orð. Hann hélt að þessar úthring-
ingar mættu missa sig, þær væru hvergi brúkaðar, nema hér á
landi, og hefðu ekkert að þýða. Hafi hann þökk og heiður,
dócentinn, fyrir þessi ummæli, þvi þau eru hverju orði
sannari.
?á var rætt um vátrygging kirkna og kosin nefnd í það
mál. Geta viíjum vér þess, til að sýna muninn á þjóðkirkju
og frikirkju, að kirkjan á Eskifirði, sú er fríkirkjusöfnuðurinn
reisti þar 1884, hefur verið vátryggð alla tíð; hvort hún er
eina vátryggða kirkjan á iandinu eða ekki, skulum vér láta
ósagt.
Þá var að síðustu all-lengi rætt um umferðarkennslu og
krisHndómsfrceðslu. Var frummælandi forstöðumaður prestaskól-
ans séra Þórhallur Bjarnarson.
Litið ætlum vér að hafist, upp úr umræðum þessum, frem-
ur enn öðru, sem sýnódus íjallar um. Hér var óneitanlega þýðing-
armikið og umfangsmikið málefni; en það var komið kvöld og
fundarmenn virtust vera orðnir þreyttir af hinum þýðingarlitiu
störfum dagsins.
Þetta var prestastefnan 1901.
I’egat vér gengum brott, og allt var rétt að segja búið