Fríkirkjan - 01.07.1901, Blaðsíða 11

107
„Það vona ég hann gjöri,“ sagði St. Clare. „SegSu mér
nú, hvað þú kannt að vinna. Kanntu að stýra vagni?"
„Ég hefi jafnan fengizt við fann starfa,“ sagði Tómas.
„Pá held ég að ég megi gjöra þig að vagnstjóra mínum,
en með því skilyrði einungis að þú verðir ekki drukkinn nema
einu sinni í viku. “
Það leit út fyrir að Tómas yrði íorviða og að honum
þætti fyrir. „Ég drekk aldrei vín, húsbóndi minn.“
„Þetta hef ég nú heyrt áður, Tómas, en við skulum nú
sjá til. Sleppum þessu,“ sagði hann og brosti, er hann sá að
Tómas var ekki sem ánægðastur á svipinn, „ég efast ekki um
að þú villt reynast vel.“
„Og þú skalt eiga gott,“ sagði Eva; „pabbi er góður við
alla, hann hefur bara gaman af að spauga við fólk.“
„Pabbi þakkar þér fyrir meðmælin,“ sagði St. Clare hlæj-
andi, snéri sór á hæli og fór. [Pramh.j
Sýnódus 1901.
Éað eru engin stórtíðindi, að prestar vorir safnist saman
fleiri eða færri og aðrir andlegrar stéttar menn með biskupinn
sjálfan í broddi fylkingar, til þess undir forsæti amtmannsins
í Suður- og Yesturamtinu að setjast á rökstóla og ræða um
andlegan hag þessa lands. Það eru og engin stórtíðindi, þó
prestastefna þessi sé afkastalítil.
Hvorttveggja fer fram árlega fyrir augum allra, að sýnód-
us er haldin og að hún er afkastalítil. Menn eru orðnir hvoru-
tveggja svo vanir, að enginn hneikslast lengur á því; enginn
væntir neins góðs fyrir kristindóm þessa lands af þessum ár-
legu prestastefnum og enginn kippir sér upp við það, þó þær
ár eptir ár gjöri í rauninni minna enn alls ekki neitt.
Éað þykir fátæklegt, að hinir árlegu safnaðarfundir eru
svo illa sóttir, og að þar er jafnaðarlega engu líkara enn að
enginn sköpuð ráð séu til að hafa nokkurn skapaðan hlut um
að ræða. En hvað er þetta þó í samanburði við hitt, að þjón-
andi prestar margra safnaða og prófastar margra prófastdæma,