Vekjarinn - 01.01.1903, Qupperneq 12

12
Pií svarar ef til vill: „Pað er ekki annað
en andlegur hroki að þykjast vera guðs barn.“ —
En má jeg spyrja: „Hvers barn ertu þá? — Þú
ert þó vænti jeg ekki bam djöfulsins?" — „Jeg er
forviða á, (segir þú), að þú skulir iáta þjer annað
eins um munn fara.“-----------Nú, það er þá þín skoð-
un eins og fleiri manna, að það sje til meðalvegur
milli ijóss og myrkurs, svo þú getir orðið hólpinn
þótt þú sjert ekki guðs barn? En það er verst að
þá er öll ritningin, allar opinberanir guðs í himn-
eskum og jarðneskum efnum og reynsla allra trú-
aðra manna gagnstæð skoðun þinni. Páll postuli
segir: (Ef. 2, 3). „Vjer erum allir af náttúrunni
börn reiðinnar." Kristur segir: (Matt. 18, 3). „Nema
að þjer takið sinnaskipti og verðið eins og börn,
munuð þjer ekki koma i himnaríki," og, „enginn
getur sjeð guðs ríki nema hann endurfæðist." Af
þessum orðum og ótal mörgum öðrum, er auðsætt,
að það þarf að verða gagngjörð breyting á hverj-
um manni, svo að hann verði guðs barn. Þrátt
fyrir hinn leitandi kærleika guðs, verða menn að
flnna þörf náðarinnar og veita henni viðtöku, endur-
lausninni, sem erí Jesú Kristi. Postulinn segir fyr-
ir hönd allra trúaðra: „nú erum vjer guðs börn.“
(Jóh. 3, 2). Kristur sagði og við aðra menn: „þjer
eigið að föður djöíulinn og það, sem faðir yðar girn-
ist, viljið þjer gjöra.“ (Jóh. 8, 44). Getur þá nokk-
ur sagt að menn geti ekki verið guðs börn hjer í
lífi, og heldurðu að það sje ómögulegl. að þú sjert
ekki guðs bam, heldur bam Ujöfulsins? Gæt yo! að því,