Vekjarinn - 01.01.1903, Qupperneq 22

22
þjáðir, glataðir menn, skuli ekki biðja guð af öllu
hjart.a um fyrirgefningu syndanna, en fara með þessi
orð í hugsUnarleysi, og opt, og einatt biðja sjer böl-
bæna um leið, eins og þeir gjöra, sem eru fullir
öfundar, úlfúðar og jafnvel hatuis til ýmsra manna,
en segja þó: Svo seni vjer og fyrirgefum vorum
skuldunautum. Jeg þekki fleiri en einn og fleiri en
tvo, sem aldrei sitjá sig úr færi til að hefna sín,
hvað lítið, sem gjört er á hluta þeirra, og þykjast
þó biðja „faðir vor."1) Heldur þú að þeir segi það
satt? Þú ert vonandi ekki í þeirra hóp? — Vinur
mirm! Ef þjer er lítið alvörumál með 5. bænina,
eða hefur enga vissu fyrir, hvort drottinn hefur
heyrt hana, hefur fyrirgefið þjer syndir þínar, þá
renn þú huga þínum til Golgata og íhuga, hvað þú
sjerð. Hver er það, sem hangir þar blóði drifinn,
deyjandi á krossinum mitt á meðal illræðismanna?
------Hvers vegna er hann þar? — — Var það
ekki þín vegna? — — Á hnje fyrir frelsaranum!
Á hnje undir krossinn! Er þjer svo engin þörf að
biðja 5. bænina í alvöru? — — Og svo loks fáein
orð við þig, sem vilt feginn fyrirgefa öllum mein-
gjörðamönnum þínum, en átt svo bágt með það.
Vertu elcki í tölu þeirra, sem þora ekki að ganga
til guðs borðs af þessari ástæðu, þú þarft einmitt
að koma vegna þess, hvað viljinn er veikur. En
þvi síður máttu vera í tölu þeirra manna, sem halda
í blindii hjátrú að þeir fái fyrirgefning allra synda
fyrir það eitl „að fara til altaris; “ það er meir en
lítið ótrúlegt að nokkur lúterskur prestur styrki
!) Hvernig skj'ldi presturinn som lýsti því yfir á
bjcraðsfundi að hann fœri ekki til altaris, af því að hann
hataði svo eimi mann, biðja þos. r, lt.æn?