Vekjarinn - 01.01.1903, Side 27

27
ur boðorð guðs margopt hvern einasta dag, og verð-
skuldar ekki annað en eilifa hegningu. — Pað verð-
ur opt æði dimmt. í mannshjartanu, þegar lögmál-
ið hefur þannig vakið oss, en vegur trúarinnar byrj-
ar einnig venjulega i djúpi neyðarinnar, og guðs-
börnum er meiri gleði að sjá þá, sem hrópa. með
Lúther: „Ó, mín synd,“ heldur en hina, sem sofa í
synd og tímanlegum áhyggjum. — Nú þarf hjálp,
miskunn og frelsun, og hvar getur sekur syndari
fundið það ailt, fundið frið og krapt? Hann þarf
að heyra fagnaðaierindið um vin bersyndugra, sem
köm að leita að þeim glötuðu og frelsa þá. Hann
þarf að heyra um kærleika guðs, helzt af munni
Jesú sjáifs, og þá ekki sízt þessi orð:
„Svo elskaði guð heiminn að hann gaf sinn
eingetinn son, svo að hver, sem á hann trúir, glat-
ist ekki heldur hafl eilíft líf."
Hlustaðu nú á, hvernig Kristur getur orðið
þjer til hjálpar: Guð hefur elskað þig einnig, því
þú ert af heiminum; hann hefur elskað þig svo
lieitt að hann hefur geflð eingetin son sinn fyrir
þig, svo að hann skyldi friðþægja fyrir allar syndir
þinar með iífl sínu og dauða, og ávinna þjer rjett
tii að verða barn guðs, og vill hans vegna fyrir-
gefa þjer allar syndir þínar, þótt það verði, að því
er þig snertiv, alveg óverðskulduð náð. Gættu að,
hvernig guðs sonur hefur elskað þig og mig; hann
gekk í dauðann vor vegna, sem vorum þó ekki vin-
ir hans, heldur óvinir, eins og skrifað stendur:
„Guð sýnir o]sku sjpa 141 vor í því, að Kristur dó